شریعه

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
در لغت، به معنای راهی است که به آب رود یا دریا منتهی می شود. آبشخور، جای برداشتن آب از رودخانه، نهر کوچکتر که آب رود. از آن طریق بر دشت، مسلط می شود.
لغات دیگر این اصطلاح عبارت است از: مشرع، مشرعه، شرعه، مشرب، منهل، ورد، مورد، آبخور، آبشخور، شریعه فرات در روز عاشورا، عباس بن علی علیه السلام برای آب آوردن از فرات به شریعه رفت.
در حاشیه رودخانه فرات، منطقه نخلستانی بود. در همان شریعه بود که در پشت نخل کمین کرده دست راست او را از کار انداختند و در همان مسیر به شهادت رسید و همانجا نیز دفن شد.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.

[ویکی الکتاب] معنی شَرِیعَةٍ: طریق و راهی است که آدمی را به لب آب میرساند .
ریشه کلمه:
شرع (۵ بار)

«شریعت» از مادّه «شَرْع» راهی است که برای رسیدن به آب در کنار نهرهایی که سطح آب، از ساحل نهر، پایین تر است احداث می کنند; سپس به هر راهی که انسان را به مقصد و مقصودش می رساند اطلاق شده است. به کار گرفتن این تعبیر در مورد آئین حق، به خاطر آن است که انسان را به سرچشمه وحی و رضایت الهی و سعادت جاویدان که همچون آب حیات است می رساند; این واژه، یک بار در قرآن به کار رفته و تنها در مورد اسلام است.