شرکت ملی نفت ایران
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
شرکت ملّی نفت ایران
شرکت ملّی نفت ایران
شرکت ملّی نفت ایران
شرکت ملّی نفت ایران
از بزرگ ترین شرکت های نفتی جهان که عهده دار بهره برداری، استخراج، پالایش و صادرات نفت ایران است. اداره مرکزی آن در تهران واقع است. با اعطای امتیاز استخراج و بهره وری از نفت سراسر ایران (به جز پنج استان شمالی) در ۱۲۸۰ش از سوی مظفرالدین شاه قاجار به ویلیام ناکس دارسی انگلیسی، عملیات حفاری در ایران آغاز شد. در ۱۹۰۵ شرکتی به نام شرکت «سندیکای امتیازات» که مرکز آن در گلاسگو بود، عملیات حفاری در مسجدسلیمان را به عهده گرفت. با فوران نفت از اولین چاه حفر شده در مسجدسلیمان در ۱۲۸۷، نام ایران به عنوان خاستگاه نخست صنعت نفت خاورمیانه ثبت شد. شرکت نفت برمه (شرکتی اسکاتلندی که امتیازی در کشور برمه داشت) و شرکت سندیکای امتیازات، چندماه پس از کشف نفت در مسجدسلیمان با سرمایه داری انگلیسی به نام لُرد استراتکونا شرکت جدیدی به نام «شرکت نفت انگلیس ـ ایران» را تأسیس کردند و تصمیم بر آن شد که نفت پس از تولید به آبادان منتقل، و در این نقطه پالایشگاهی احداث و فرآورده های نفتی از آن جا بارگیری شود. عملیات احداث پالایشگاه در اکتبر ۱۹۰۱ آغاز شد. بعد از جنگ جهانی اول و با روی کار آمدن رضاشاه پهلوی، قرارداد اولیۀ دارسی در ۱۹۲۴ رسماً ملغی اعلام شد. پس از مذاکراتی در ۱۹۳۳، قراردادی جهت تمدید قرارداد ما بین دولت ایران و شرکت نفت انگلیس ـ ایران منعقد شد. در این قرارداد، شرکت نفت انگلیس ـ ایران همچنان به اکتشاف، استخراج و فروش منابع نفتی ایران ادامه می داد. در ۱۳۲۳، دکتر مصدق قانون معروف به تحریم امتیاز نفت را به تصویب مجلس رساند. در ۱۳۲۸، قرارداد الحاقی نفت موسوم به قرارداد «گس ـ گلشائیان» امضا شد که براساس آن شرکت نفت انگلیس ـ ایران تعدیلاتی در مبالغ پرداختی به ایران را می پذیرفت. این قرارداد به تصویب مجلس شورای ملّی نرسید. در ۱۳۲۹، کمیسیون خاص نفت در مجلس که ریاست آن را مصدق برعهده داشت، پیشنهاد ملی کردن نفت را تصویب کرد و گزارش کمیسیون در ۲۹ اسفند همان سال به تصویب قوۀ قانون گذاری رسید. در ۱۳۳۰، مجلس به نخست وزیری مصدق رأی تمایل داد و او برنامۀ دولت خود را به مجلس ارائه کرد. قدم اول در اجرای ملی شدن نفت، تشکیل شرکت ملی نفت ایران بود که سه تن به عنوان هیئت مدیرۀ موقت آن منصوب شدند. این هیئت در ۱۹ خرداد ۱۳۳۰ وارد آبادان شد و در ۲۰ خرداد پرچم ایران را بر فراز ادارۀ مرکزی شرکت نفت در خرمشهر برافراشت. با وقوع کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و برکناری دولت مصدق، قرارداد کنسرسیوم با دولتِ کودتا به امضا رسید. در این کنسرسیوم شرکت نفت انگلیس ـ ایران که نامش به شرکت نفت بریتانیا (BP) تغییر کرده بود، ۴۰ درصد سهم داشت و ۴۰ درصد دیگر سهام را شرکت های امریکایی در اختیار داشتند. از بیست درصد باقی مانده، چهارده درصد به شرکت هلندی ـ انگلیسی «شل» و شش درصد به شرکت فرانسوی «CFP» واگذار شد. در ۱۳۳۶، سه سال پس از امضای قرارداد کنسرسیوم، نخستین قانون نفت ایران به تصویب رسید. اما این قانون در ۱۳۵۳ مورد تجدید نظر قرار گرفت. از آن پس سرمایه گذاری شرکت های خارجی در عملیات نفتی، یعنی اکتشاف، توسعه و بهره برداری، منحصراً از طریق قرار داد خدمت یا پیمانکاری میسر بود و مشارکت خارجی در تولید و بهره برداری نفت ممنوع شد. سرانجام با پیروزی انقلاب اسلامی، از سوی شرکت ملی نفت ایران پایان رابطه با مجموعۀ شرکت های عضو کنسرسیوم رسماً اعلام و به آن شرکت ها ابلاغ شد. امروزه شرکت ملی نفت ایران در زمرۀ بزرگ ترین شرکت های نفتی جهان است. در حال حاضر این شرکت دولتی است و مدیرعامل آن را رئیس جمهور تعیین می کند.
شرکت ملّی نفت ایران
شرکت ملّی نفت ایران
شرکت ملّی نفت ایران
از بزرگ ترین شرکت های نفتی جهان که عهده دار بهره برداری، استخراج، پالایش و صادرات نفت ایران است. اداره مرکزی آن در تهران واقع است. با اعطای امتیاز استخراج و بهره وری از نفت سراسر ایران (به جز پنج استان شمالی) در ۱۲۸۰ش از سوی مظفرالدین شاه قاجار به ویلیام ناکس دارسی انگلیسی، عملیات حفاری در ایران آغاز شد. در ۱۹۰۵ شرکتی به نام شرکت «سندیکای امتیازات» که مرکز آن در گلاسگو بود، عملیات حفاری در مسجدسلیمان را به عهده گرفت. با فوران نفت از اولین چاه حفر شده در مسجدسلیمان در ۱۲۸۷، نام ایران به عنوان خاستگاه نخست صنعت نفت خاورمیانه ثبت شد. شرکت نفت برمه (شرکتی اسکاتلندی که امتیازی در کشور برمه داشت) و شرکت سندیکای امتیازات، چندماه پس از کشف نفت در مسجدسلیمان با سرمایه داری انگلیسی به نام لُرد استراتکونا شرکت جدیدی به نام «شرکت نفت انگلیس ـ ایران» را تأسیس کردند و تصمیم بر آن شد که نفت پس از تولید به آبادان منتقل، و در این نقطه پالایشگاهی احداث و فرآورده های نفتی از آن جا بارگیری شود. عملیات احداث پالایشگاه در اکتبر ۱۹۰۱ آغاز شد. بعد از جنگ جهانی اول و با روی کار آمدن رضاشاه پهلوی، قرارداد اولیۀ دارسی در ۱۹۲۴ رسماً ملغی اعلام شد. پس از مذاکراتی در ۱۹۳۳، قراردادی جهت تمدید قرارداد ما بین دولت ایران و شرکت نفت انگلیس ـ ایران منعقد شد. در این قرارداد، شرکت نفت انگلیس ـ ایران همچنان به اکتشاف، استخراج و فروش منابع نفتی ایران ادامه می داد. در ۱۳۲۳، دکتر مصدق قانون معروف به تحریم امتیاز نفت را به تصویب مجلس رساند. در ۱۳۲۸، قرارداد الحاقی نفت موسوم به قرارداد «گس ـ گلشائیان» امضا شد که براساس آن شرکت نفت انگلیس ـ ایران تعدیلاتی در مبالغ پرداختی به ایران را می پذیرفت. این قرارداد به تصویب مجلس شورای ملّی نرسید. در ۱۳۲۹، کمیسیون خاص نفت در مجلس که ریاست آن را مصدق برعهده داشت، پیشنهاد ملی کردن نفت را تصویب کرد و گزارش کمیسیون در ۲۹ اسفند همان سال به تصویب قوۀ قانون گذاری رسید. در ۱۳۳۰، مجلس به نخست وزیری مصدق رأی تمایل داد و او برنامۀ دولت خود را به مجلس ارائه کرد. قدم اول در اجرای ملی شدن نفت، تشکیل شرکت ملی نفت ایران بود که سه تن به عنوان هیئت مدیرۀ موقت آن منصوب شدند. این هیئت در ۱۹ خرداد ۱۳۳۰ وارد آبادان شد و در ۲۰ خرداد پرچم ایران را بر فراز ادارۀ مرکزی شرکت نفت در خرمشهر برافراشت. با وقوع کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و برکناری دولت مصدق، قرارداد کنسرسیوم با دولتِ کودتا به امضا رسید. در این کنسرسیوم شرکت نفت انگلیس ـ ایران که نامش به شرکت نفت بریتانیا (BP) تغییر کرده بود، ۴۰ درصد سهم داشت و ۴۰ درصد دیگر سهام را شرکت های امریکایی در اختیار داشتند. از بیست درصد باقی مانده، چهارده درصد به شرکت هلندی ـ انگلیسی «شل» و شش درصد به شرکت فرانسوی «CFP» واگذار شد. در ۱۳۳۶، سه سال پس از امضای قرارداد کنسرسیوم، نخستین قانون نفت ایران به تصویب رسید. اما این قانون در ۱۳۵۳ مورد تجدید نظر قرار گرفت. از آن پس سرمایه گذاری شرکت های خارجی در عملیات نفتی، یعنی اکتشاف، توسعه و بهره برداری، منحصراً از طریق قرار داد خدمت یا پیمانکاری میسر بود و مشارکت خارجی در تولید و بهره برداری نفت ممنوع شد. سرانجام با پیروزی انقلاب اسلامی، از سوی شرکت ملی نفت ایران پایان رابطه با مجموعۀ شرکت های عضو کنسرسیوم رسماً اعلام و به آن شرکت ها ابلاغ شد. امروزه شرکت ملی نفت ایران در زمرۀ بزرگ ترین شرکت های نفتی جهان است. در حال حاضر این شرکت دولتی است و مدیرعامل آن را رئیس جمهور تعیین می کند.
wikijoo: شرکت_ملی_نفت_ایران
پیشنهاد کاربران
شرکت ملی نفت ایران ( به انگلیسی: National Iranian Oil Company ) ( مخفف انگلیسی: NIOC ) شرکت دولتی نفت وگاز ایران است، که در زمینه اکتشاف، تولید، انتقال، بازاریابی و فروش نفت خام، گاز طبیعی و میعانات گازی فعالیت می کند.
... [مشاهده متن کامل]
شرکت ملی نفت ایران در سال ۱۳۲۷ پس از ملی شدن صنعت نفت ایران، تأسیس و از سال ۱۳۳۰ به طور رسمی جایگزین شرکت نفت ایران و انگلیس شد. پس از انقلاب ۱۳۵۷ و تشکیل وزارت نفت، بخش های پایین دستی شامل پالایش و پخش، توزیع گاز و صنایع پتروشیمی، از این شرکت منفک شدند و به عنوان شرکت های مستقل و زیرمجموعه وزارت نفت، به فعالیت خود ادامه دادند.
هم اکنون ظرفیت تولید نفت خام شرکت ملی نفت ایران معادل ۴ میلیون بشکه در روز است، که درپی اعمال تحریم های آمریکا علیه ایران، میزان تولید این شرکت به ۱٫۷ میلیون بشکه در روز که نیاز پالایشی ایران می باشد، کاهش یافته است. این شرکت روزانه بالغ بر یک میلیارد متر مکعب گاز طبیعی تولید می کند، همچنین میزان تولید میعانات گازی آن در حدود ۹۰۰ هزار بشکه در روز است.
حجم ذخایر زیرزمینی نفت خام تحت مالکیت این شرکت در حدود ۱۵۷ میلیارد بشکه برآورد می شود و دومین شرکت دارنده ذخایر نفت جهان به شمار می آید. شرکت ملی نفت ایران ازنظر میزان تولید مجموع نفت و گاز، پس از شرکت های سعودی آرامکو ( عربستان سعودی ) و گازپروم ( روسیه ) در رتبه سوم جهان قرار دارد.
با وجود داشتن پیشوند ملی هیچگاه همه یا حتی بخشی از سهام شرکت ملی نفت و ۳ شرکت دیگر تابعه وزارت نفت ایران، به شکل سهام عدالت یا عرضه اولیه در بورس، در اختیار مردم ایران قرار نگرفته است.
شرکت ملی نفت ایران پس از ملی شدن نفت ایران و انحلال شرکت نفت ایران و انگلیس در سال ۱۳۲۷، از تأسیسات و دارایی های این شرکت در ایران تأسیس شد، ولی به طور رسمی فعالیت خود را از سال ۱۳۳۰ آغاز کرد. اولین هیئت مدیره موقت شرکت ملی نفت ایران، درپی اجرای قانون ملی شدن صنعت نفت و پس از خلع ید از شرکت نفت انگلیس و ایران، در خردادماه ۱۳۳۰ تشکیل شد و نخستین مدیرعامل این شرکت نیز مهدی بازرگان بود. در سال های نخست شرکت ملی نفت تنها در بخش پایین دستی صنعت نفت فعالیت می کرد، ولی به تدریج دامنه فعالیت های خود را به بخش بالادستی، در خارج از منطقه جغرافیایی قرارداد کنسرسیوم گسترش داد. در سال ۱۳۴۴ با تصویب قانون توسعه صنایع پتروشیمی در مجلس شورای ملی، شرکت ملی نفت فعالیت در صنایع پتروشیمی که از سال ۱۳۳۷ با راه اندازی واحد تولیدی کود شیمیایی شیراز آغاز شده بود را گسترش داد، همچنین اقدام به تأسیس بخش توزیع گاز خود در همین سال ( ۱۳۴۴ ) نمود. پس از وقوع انقلاب ۱۳۵۷ و تشکیل وزارت نفت، بخش های پائین دستی شامل پالایش و پخش، توزیع گاز و صنایع پتروشیمی، از این شرکت منفک شدند و به عنوان شرکت های مستقل و زیرمجموعه وزارت نفت، به فعالیت خود ادامه دادند. پس از وقوع انقلاب تاکنون تمرکز شرکت ملی نفت بر فعالیت های بخش بالادستی ( اکتشاف و تولید نفت و گاز ) معطوف می باشد و انحصار تولید نفت و گاز را در کشور ایران در اختیار دارد.
... [مشاهده متن کامل]
شرکت ملی نفت ایران در سال ۱۳۲۷ پس از ملی شدن صنعت نفت ایران، تأسیس و از سال ۱۳۳۰ به طور رسمی جایگزین شرکت نفت ایران و انگلیس شد. پس از انقلاب ۱۳۵۷ و تشکیل وزارت نفت، بخش های پایین دستی شامل پالایش و پخش، توزیع گاز و صنایع پتروشیمی، از این شرکت منفک شدند و به عنوان شرکت های مستقل و زیرمجموعه وزارت نفت، به فعالیت خود ادامه دادند.
هم اکنون ظرفیت تولید نفت خام شرکت ملی نفت ایران معادل ۴ میلیون بشکه در روز است، که درپی اعمال تحریم های آمریکا علیه ایران، میزان تولید این شرکت به ۱٫۷ میلیون بشکه در روز که نیاز پالایشی ایران می باشد، کاهش یافته است. این شرکت روزانه بالغ بر یک میلیارد متر مکعب گاز طبیعی تولید می کند، همچنین میزان تولید میعانات گازی آن در حدود ۹۰۰ هزار بشکه در روز است.
حجم ذخایر زیرزمینی نفت خام تحت مالکیت این شرکت در حدود ۱۵۷ میلیارد بشکه برآورد می شود و دومین شرکت دارنده ذخایر نفت جهان به شمار می آید. شرکت ملی نفت ایران ازنظر میزان تولید مجموع نفت و گاز، پس از شرکت های سعودی آرامکو ( عربستان سعودی ) و گازپروم ( روسیه ) در رتبه سوم جهان قرار دارد.
با وجود داشتن پیشوند ملی هیچگاه همه یا حتی بخشی از سهام شرکت ملی نفت و ۳ شرکت دیگر تابعه وزارت نفت ایران، به شکل سهام عدالت یا عرضه اولیه در بورس، در اختیار مردم ایران قرار نگرفته است.
شرکت ملی نفت ایران پس از ملی شدن نفت ایران و انحلال شرکت نفت ایران و انگلیس در سال ۱۳۲۷، از تأسیسات و دارایی های این شرکت در ایران تأسیس شد، ولی به طور رسمی فعالیت خود را از سال ۱۳۳۰ آغاز کرد. اولین هیئت مدیره موقت شرکت ملی نفت ایران، درپی اجرای قانون ملی شدن صنعت نفت و پس از خلع ید از شرکت نفت انگلیس و ایران، در خردادماه ۱۳۳۰ تشکیل شد و نخستین مدیرعامل این شرکت نیز مهدی بازرگان بود. در سال های نخست شرکت ملی نفت تنها در بخش پایین دستی صنعت نفت فعالیت می کرد، ولی به تدریج دامنه فعالیت های خود را به بخش بالادستی، در خارج از منطقه جغرافیایی قرارداد کنسرسیوم گسترش داد. در سال ۱۳۴۴ با تصویب قانون توسعه صنایع پتروشیمی در مجلس شورای ملی، شرکت ملی نفت فعالیت در صنایع پتروشیمی که از سال ۱۳۳۷ با راه اندازی واحد تولیدی کود شیمیایی شیراز آغاز شده بود را گسترش داد، همچنین اقدام به تأسیس بخش توزیع گاز خود در همین سال ( ۱۳۴۴ ) نمود. پس از وقوع انقلاب ۱۳۵۷ و تشکیل وزارت نفت، بخش های پائین دستی شامل پالایش و پخش، توزیع گاز و صنایع پتروشیمی، از این شرکت منفک شدند و به عنوان شرکت های مستقل و زیرمجموعه وزارت نفت، به فعالیت خود ادامه دادند. پس از وقوع انقلاب تاکنون تمرکز شرکت ملی نفت بر فعالیت های بخش بالادستی ( اکتشاف و تولید نفت و گاز ) معطوف می باشد و انحصار تولید نفت و گاز را در کشور ایران در اختیار دارد.
دفتر ریاست اداره مهندسی تولید شرکت نفت و گاز کارون
جلسه مهندس غلامحسین میرزاوند رئیس اداره مهندسی تولید با روسای زیرمجموعه اداره مهندسی تولید، رئیس مهندسی بهره برداری - رئیس مهندسی فرآورش - رئیس مهندسی تعمیر و تکمیل چاهها و تعدادی دیگر از روسای بخش ها
جلسه مهندس غلامحسین میرزاوند رئیس اداره مهندسی تولید با روسای زیرمجموعه اداره مهندسی تولید، رئیس مهندسی بهره برداری - رئیس مهندسی فرآورش - رئیس مهندسی تعمیر و تکمیل چاهها و تعدادی دیگر از روسای بخش ها
