شَرْوینِ دَشْتَبی یا شروین و خورّین یا شروین و مریه داستانی عاشقانه در ایران باستان بود. این داستان به شخصی است که در زمان حکومت یزدگرد اول ساسانی در روستای دشتبی یا دِشتَوَه در حوالی قزوین ریاست داشت. طبق گزارش نویسندگان مسلمان، آرکادیوس ( امپراتور روم ) از یزدگرد خواسته بود مستشاری به روم بفرستد و تا زمانی که فرزند خردسالش، تئودئوس دوم، به سن بلوغ برسد، حکومت را بگرداند و این مستشار همان شروین دشتبی یا شروین پرنیان نام داشته است. حمدالله مستوفی گفته است: «نام شروین در اشعار پهلوی بسیار است و کتابی است در عشق نامه، او را شروینیان خوانند» و ذبیح الله صفا قصهٔ شروین و خورّین را از منابع عمدهٔ کتاب های داستانی و تاریخی فارسی در سده های چهارم و پنجم هجری می داند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: شروین دشتبی