شرایط حیازت کننده

[ویکی فقه] در حقوق اسلامی ، حیازت از اسباب مالکیت محسوب شده است.
گفته شد که حیازت از ایقاعات است و قصد انشا لازم دارد. بنابراین، حیازت کننده باید واجد اهلیت باشد، اعم از اهلیت تملک و اهلیت تصرف؛ یعنی باید عاقل ، بالغ و رشید باشد تا بتواند مالک مال حیازت شده گردد.بسیاری از فقها، اعم از قدما و متاخران، با استدلال های مختلف، حیازت توسط صغیر ممیز و سفیه را موجب مالکیت آنان شمرده اند. بعضی با این استدلال که التفات و توجه صغیر ممیز و سفیه برای ترتب حکم وضعی مالکیت کافی است و بعضی با این استدلال که مفاد روایات وارد در مورد بی اعتبار بودن امور صبی مربوط به معاملات است و شامل اموری مانند التقاط یا حیازت نمی شود و دلیلی وجود ندارد که قصد کودک مانند بی قصدی است (قصد الصبی کلا قصد)، نظر بر تملک صغیر ممیز داده اند.
← پیروی قانون مدنی
در این که آیا حیازت از طریق وکالت ، نیابت ، جعاله ، اجاره ، استیفا و امر ، تحقق پذیر است یا آن که شرط اصالت و مباشرت معتبر است، میان فقهای متقدم و متاخر اختلاف عمیق وجود دارد که در ادامه مطالب به نحو مختصر به نقد و بررسی این موضوع می پردازیم.
← وکالت
اکنون سؤال این است که آیا در تملک کارفرما، قصد کارگر دخیل است یا خیر؟ همان طور که پیش تر اشاره شد، بعضی تملک کارفرما را منوط بر آن دانسته اند که کارگر برای او قصد کند؛ اما اگر کارگر، تخلف کرده، برای خودش قصد تملک کند چه خواهد شد؟ اولا اموال حیازت شده متعلق به کیست و ثانیا رابطه حقوقی میان مستاجر و اجیر چه وضعیتی خواهد یافت؟
← سخن سید طباطبایی یزدی
...