شرایط تحقق حق تحجیر

[ویکی فقه] تحجیر به این معناست که شخص با چیدن سنگ در جوانب چهارگانه یک قطعه زمین، مانع تصرف دیگران گردد.
قانون مدنی ایران برای تحجیر تعریفی ارائه نداده، بلکه در ماده ۱۴۲ می گوید: «شروع در احیا از قبیل سنگ چیدن اطراف زمین یا کندن چاه و غیره تحجیر است و موجب مالکیت نمی شود، ولی برای تحجیرکننده ایجاد حق اولویت در احیا می نماید» یا در ماده ۱۶۰ می گوید: «هر کس در زمین خود یا در اراضی مباحه به قصد تملک،قنات یا چاهی بکند تا به آب برسد یا چشمه جاری کند، مالک می شود و در اراضی مباحه مادام که به آب نرسیده تحجیر محسوب است». بعضی شارحان قانون مدنی از مواد فوق چنین استنباط کرده اند که قانون مدنی بر این نظر است که در تحجیر باید عملی انجام گرفته باشد که عادتا برای شروع در احیا آن را انجام می دهند، مانند کندن پی برای ساختن بنا یا گودبرداری برای درختکاری ؛
شرایط تحجیر
برای آن که تحجیر سبب ایجاد حق اولویت شود باید شرایط زیر محقق گردد:
← قصد احیا و تسلط
۱. ↑ امامی، حسن، حقوق مدنی، ج۱، ص۱۳۲.۲. ↑ جواهر الکلام، الشیخ محمد حسن النجفی الجواهری، ج۳۸، ص۵۸.
...