شراب بهشتی

[ویکی فقه] شراب بهشتی (قرآن). قرآن کریم شراب را یکی از نعمتهای خداوند برای بهشتیان معرفی می فرماید و برای آن اوصاف گوناگونی را ذکر می کند که در ذیل به آنها اشاره می کنیم.
بهشت ، دارای شراب ناب با رنگ سفید می باشد: «فی جنت النعیم• یطاف علیهم بکاس من معین• بیضاء لذة للشربین• لا فیها غول ولا هم عنها ینزفون» در باغهای پر نعمت بهشت• گرداگرد آنها قدحهای لبریز از شراب طهور را می گردانند•شرابی که سفید و درخشنده و لذتبخش برای نوشندگان است• شرابی که نه در آن مایه فساد عقل است نه موجب مستی می گردد. (« کاس » به ظرفی گفته می شود که در آن شراب باشد و اینکه در آیه ۴۷ می گوید: فساد و مستی ندارد، معلوم می شود، مقصود شراب است.)
← معنای کاس
این دو تعبیر به طور ضمنی بیان بسیار ظریف و دقیقی است در مورد شرابهای دنیا و مواد الکلی که به صورت تدریجی و مخفیانه در وجود انسان نفوذ می کند و فساد و تباهی می آفریند، نه تنها عقل و سلسله اعصاب را به ویرانی می کشد، که در تمام دستگاههای بدن انسان از قلب گرفته تا عروق، و از معده تا کلیه ها و کبد ، تأثیر مخرب غیر قابل انکاری دارد، گوئی انسان را ترور می کند و نابود می سازد، و نیز عقل و هوش انسان را همانند آب چاه تدریجا می کشد تا آن را خشک و خالی می کند! ولی شراب طهور الهی در قیامت از همه این صفات خالی است.
چشمه دلخواه ابرار
قرآن در مورد جریان چشمه شراب، در مکانهای دلخواه ابرار در بهشت می فرماید: «ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا• عینا یشرب بها عباد الله یفجرونها تفجیرا» ابرار (نیکان) از جامی می نوشند که با عطر خوشی آمیخته است• از چشمه ای که بندگان خاص خدا از آن می نوشند، و از هر جا بخواهند آنرا جاری می سازند! (فاعل «یفجرونها تفجیرا»، «ابرار» است، بنابراین معنای آیه چنین می شود که ابرار، چشمه های شراب را به هر کجا بخواهند جاری می سازند.).
← معنای مزاج و کافور
...