[ویکی نور] «شد الازار فی حط الاوزار عن زوار المزار»، اثر معین الدین ابوالقاسم جنید شیرازی از وعّاظ و شعرای شیراز، در حدود سال 791ق، در شرح احوال و تعیین محل قبر جمع کثیری از زهّاد، علماء، امراء و سلاطینی که در شیراز دفن شده بودند، نوشته شده است.
انگیزه مؤلف، راهنمایی زوّاری است که قصد زیارت مزارات شیراز را دارند.
این اثر، یکی از نخستین و پرآوازه ترین کتاب ها درباره مزارها می باشد که از آن با نام های «المزارات»، «مزارات» و «مزارات شیراز» نیز یاد شده است.
کتاب با دو مقدمه از مصحح و مؤلف آغاز شده است.
از آن جا که نیت نویسنده این بوده است که کتاب برای زوّار مزارات شیراز در حکم راهنمایی باشد، مطالب به عدد ایام هفته، به هفت قسمت یا هفت نوبت که هر قسمت یا نوبت شامل ذکر مدفونین یکی از قبرستان های معروف شیراز باشد، تقسیم شده تا زیارت کننده هر کدام را به نوبت در یکی از ایام هفته و یا هر کدام را در یک شب جمعه یا صبح شنبه زیارت کرده و باین ترتیب زیارت خود را از تمام آن ها در هفت روز یا هفت هفته، به انجام رساند.
انگیزه مؤلف، راهنمایی زوّاری است که قصد زیارت مزارات شیراز را دارند.
این اثر، یکی از نخستین و پرآوازه ترین کتاب ها درباره مزارها می باشد که از آن با نام های «المزارات»، «مزارات» و «مزارات شیراز» نیز یاد شده است.
کتاب با دو مقدمه از مصحح و مؤلف آغاز شده است.
از آن جا که نیت نویسنده این بوده است که کتاب برای زوّار مزارات شیراز در حکم راهنمایی باشد، مطالب به عدد ایام هفته، به هفت قسمت یا هفت نوبت که هر قسمت یا نوبت شامل ذکر مدفونین یکی از قبرستان های معروف شیراز باشد، تقسیم شده تا زیارت کننده هر کدام را به نوبت در یکی از ایام هفته و یا هر کدام را در یک شب جمعه یا صبح شنبه زیارت کرده و باین ترتیب زیارت خود را از تمام آن ها در هفت روز یا هفت هفته، به انجام رساند.
wikinoor: شد_الأزار_فی_حط_الأوزار_عن_زوار_المزار
[ویکی فقه] شد الازار فی حط الاوزار عن زوار المزار (کتاب). «شد الازار فی حط الاوزار عن زوار المزار»، اثر معین الدین ابوالقاسم جنید شیرازی از وعاظ و شعرای شیراز ، در حدود سال ۷۹۱ ق، در شرح احوال و تعیین محل قبر جمع کثیری از زهاد، علماء، امراء و سلاطینی که در شیراز دفن شده بودند، نوشته شده است.
انگیزه مؤلف، راهنمایی زواری است که قصد زیارت مزارات شیراز را دارند.این اثر، یکی از نخستین و پرآوازه ترین کتاب ها درباره مزارها می باشد که از آن با نام های «المزارات»، «مزارات» و «مزارات شیراز» نیز یاد شده است.
ساختار کتاب
کتاب با دو مقدمه از مصحح و مؤلف آغاز شده است.از آن جا که نیت نویسنده این بوده است که کتاب برای زوار مزارات شیراز در حکم راهنمایی باشد، مطالب به عدد ایام هفته، به هفت قسمت یا هفت نوبت که هر قسمت یا نوبت شامل ذکر مدفونین یکی از قبرستان های معروف شیراز باشد، تقسیم شده تا زیارت کننده هر کدام را به نوبت در یکی از ایام هفته و یا هر کدام را در یک شب جمعه یا صبح شنبه زیارت کرده و باین ترتیب زیارت خود را از تمام آن ها در هفت روز یا هفت هفته، به انجام رساند.مؤلف در مجموع، احوال سیصد و پانزده نفر را شرح کرده که اولین آن ها شیخ ابوعبدالله محمد بن خفیف بن اسکفشاذ ضبی و آخرین آن ها، شیخ مشرف الدین مصلح بن عبدالله سعدی شیرازی است.مؤلف، مورخ نبوده و به همین جهت اغلاط و مسامحات زیادی به زبان و قلم او جاری شده است، با این حال، به عللی از جمله قدمت زمان و دسترسی داشتن وی به کتبی که دیگر اثری از آن ها بر جا نیست و همچنین معاصر بودن با پاره ای از اشخاص و وقایعی که به ذکر آن ها پرداخته، معلومات گران بهایی به دست داده است که سایر مآخذ تاریخی موجود، از آن ها خالی است و این جمله به روشن کردن بسیاری از حوادث تاریخی مربوط به فارس و نواحی مجاور آن و ترجمه احوال جمعی از رجال منتسب آن سرزمین ها، کمکی شایان می نماید.
گزارش محتوا
مقدمه مصحح، بعد از بیان جایگاه و اهمیت کتاب، انگیزه مؤلف را بررسی و به نسخه های موجود از آن اشاره کرده است.مقدمه مؤلف به بیان روایاتی از معصومین علیه السّلام پیرامون زیارت اهل قبور اختصاص دارد.
← نوبت اول
...
انگیزه مؤلف، راهنمایی زواری است که قصد زیارت مزارات شیراز را دارند.این اثر، یکی از نخستین و پرآوازه ترین کتاب ها درباره مزارها می باشد که از آن با نام های «المزارات»، «مزارات» و «مزارات شیراز» نیز یاد شده است.
ساختار کتاب
کتاب با دو مقدمه از مصحح و مؤلف آغاز شده است.از آن جا که نیت نویسنده این بوده است که کتاب برای زوار مزارات شیراز در حکم راهنمایی باشد، مطالب به عدد ایام هفته، به هفت قسمت یا هفت نوبت که هر قسمت یا نوبت شامل ذکر مدفونین یکی از قبرستان های معروف شیراز باشد، تقسیم شده تا زیارت کننده هر کدام را به نوبت در یکی از ایام هفته و یا هر کدام را در یک شب جمعه یا صبح شنبه زیارت کرده و باین ترتیب زیارت خود را از تمام آن ها در هفت روز یا هفت هفته، به انجام رساند.مؤلف در مجموع، احوال سیصد و پانزده نفر را شرح کرده که اولین آن ها شیخ ابوعبدالله محمد بن خفیف بن اسکفشاذ ضبی و آخرین آن ها، شیخ مشرف الدین مصلح بن عبدالله سعدی شیرازی است.مؤلف، مورخ نبوده و به همین جهت اغلاط و مسامحات زیادی به زبان و قلم او جاری شده است، با این حال، به عللی از جمله قدمت زمان و دسترسی داشتن وی به کتبی که دیگر اثری از آن ها بر جا نیست و همچنین معاصر بودن با پاره ای از اشخاص و وقایعی که به ذکر آن ها پرداخته، معلومات گران بهایی به دست داده است که سایر مآخذ تاریخی موجود، از آن ها خالی است و این جمله به روشن کردن بسیاری از حوادث تاریخی مربوط به فارس و نواحی مجاور آن و ترجمه احوال جمعی از رجال منتسب آن سرزمین ها، کمکی شایان می نماید.
گزارش محتوا
مقدمه مصحح، بعد از بیان جایگاه و اهمیت کتاب، انگیزه مؤلف را بررسی و به نسخه های موجود از آن اشاره کرده است.مقدمه مؤلف به بیان روایاتی از معصومین علیه السّلام پیرامون زیارت اهل قبور اختصاص دارد.
← نوبت اول
...