شخصیت احمد بن حنبل

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابو عبدالله احمد بن محمد بن حنبل بن هلال، یکی از امامان چهارگانه فقهی اهل سنت است، مادرش از مرو خراسان در حالی که به وی آبستن بود خارج شد، و او را در بغداد در ماه ربیع الاول سال ۱۶۴ (ه. ق) به دنیا آورد. و یا در مرو به دنیا آمده و در بغداد بزرگ شده است. و در سال ۲۴۱ (ه. ق) در بغداد از دنیا رفت و در باب حرب (محله ای در بغداد) دفن شد.
او از خواص اصحاب شافعی (یکی دیگر از امامان فقهی عامه) بوده است، و پیوسته ملازم وی بود تا شافعی به مصر کوچ کرد. شافعی او را متقی ترین افراد می دانست.
نسب حنبل
نسب او به ذو الثدیة رئیس خوارج منتهی می گردد، با آنکه او از بزرگان ائمة اهل سنت و قائلین به خلافت حضرت علی (علیه السّلام) وجوب متابعت ایشان است؛ ولی درمسائلی مخالف روش اهل بیت (علیه السّلام) است. شیخ صدوق و ابن شهر آشوب و دیگران؛ علت عداوت احمد بن حنبل با علی (علیه السّلام) را، کشته شدن جدش ذوالثدیه به دست آن حضرت می دانند.
ابن حنبل درنگاه دیگران
احمد بن حنبل نیز مانند برخی دیگر از بزرگان عامه، هم در نقل فضایلش از طرف هوادارانش غلو زیاد شده و او را از حدی که در آن بوده خیلی بالاتر برده اند، و هم از طرف مخالفینش که تابع دیگر مذاهب فقهی عامه هستند، جرح شده و عیوبش ذکر گردیده که به نمونه هایی از آنها اشاره می کنیم:
غلو حنابله
...

پیشنهاد کاربران

بپرس