شبکه ی خانگی

شبکه خانگی یا شبکه محلی خانگی ( HAN ) نوعی شبکه رایانه ای می باشد که به ارتباط بین دستگاه هایی که در یک خانه نزدیک هم هستند، کمک می کند.
وسایلی که توانایی شرکت در این شبکه خانگی را دارند مانند، ابزارها و دستگاه های هوشمند مانند چاپگرهای شبکه و رایانه های دستی قابل حمل، اکثراً از به دلیل توان فعل و انفعال، توانایی های آشکار شدن در آینده را به صورت پیشرفته را به دست می آورند. از این توانایی ها و کارکردهای افزوده می توان برای بهبود کیفیت زندگی داخل خانه به شیوه های مختلفی استفاده کرد مانند خودکار سازی وظایف تکراری، بهبود سودمندی فردی، بالا بردن امنیت خانه و دسترسی آسان تر به مشغولیت ها.
تأسیس این گونه شبکه عمدتاً برای تقسیم کردن دسترسی به اینترنت محلی و مسکونی به تمامی وسایل متصل به شبکه لازم و واجب است. [ نیازمند منبع] برطبق روش هایی برای تخفیف دادن فرسودگی آدرس IPv4، بیشتر ارائه دهندگان خدمات اینترنت تنها برای یک متقاضی محلی خانگی، یک محدوده شبکه گسترده دارای آدرس IP تدارک دیده اند؛ بنابراین، چنین شبکه هایی به ترجمه آدرس شبکه در مسیر یاب های شبکه نیاز پیدا می کنند.
DHCP در یک شبکه محدوده محلی ( LAN ) خانگی شخصی به طور معمول برای تعیین کردن آدرس IP در زیر شبکه خانه مورد استفاده قرار می گیرد. خدمت گذار DHCP یک مسیر یابی است[ ۱] که مشتری ها میزبان هستند ( برای مثال رایانه های شخصی، تلفن های هوشمند، چاپگرها و غیره ) مسیر یاب اطلاعات شکل و ترتیب را از طریق تلفیق و تفکیک کننده ( مودم ) از ارائه دهنده خدمات اینترنت تحویل می گیرد، و به علاوه خدمت گذارهای DHCP را با این مسیر یاب به عنوان یکی از سرویس گیرنده ها تعامل دارد. سرویس گیرنده درخواستی برای تنظیمات پیکر بندی از پروتکل DHCP مانند آدرس IP، یک مسیر از پیش تعیین شده و یک یا چند آدرس جدمت گذار DNS ، می دهد. به محض اینکه که سرویس گیرنده این تنظیمات را پیاده سازی کرد، میزبان توانایی برقراری ارتباط در آن اینترنت را خواهد داشت.
یک شبکه خانگی عموماً به یک یا بیشتر از ابزار زیر برای ساختن اتصال بین لایه فیزیکی، لایه پیوند داده و لایه شبکه میان وسایل درونی، شناخته شده به عنوان LAN و ابزارهای بیرونی در خارج از شبکه های LAN یا WAN وابسته است. موارد زیر مثال هایی از دستگاه های نوعی LAN است:
• یک تلفیق و تفکیک کننده ( مودم ) تلفیق و تفکیک کننده ( مودم ) رابط اترنت را در زیرساختهای ارتباطات بومی ارتباطات ارائه دهنده خدمات قرار می دهد. در خانه ها این دستگاه ها عموماً به شکل مودم های DSL یا مودم کابلی هستند.
• مسیریاب اتصال لایه شبکه بین WAN و HAN را مدیریت می کند. این کار کلیدی ترجمه آدرس شبکه باعث می شود که چندین دستگاه قادر به اشتراک گذاشتن آدرس WAN خانگی خود باشند. بیشتر شبکه های خانگی یک کلاس خاص از دستگاه کوچک، منفعل خنک شده و رده بالا در جدول با یک نقطه دسترسی بی سیم متحد و سوئیچ ۴ پورت اترنت را نمایان می کنند. هدف این دستگاه ها ایجاد نصب، پیکربندی و مدیریت یک شبکه خانگی خودکار، که کاربر راحت با آن ارتباط بر قرار کند و تا حد امکان «وصل کن - اجرا کن» باشد، است.
• از سوئیچ شبکه برای این استفاده می شود تا به دستگاه هایی که در شبکه خانگی هستند اجازهٔ ارتباط با یکدیگر به وسیلهٔ اترنت را بدهد. در حالی که نیاز بیشتر شبکه های خانگی از طریق توانایی های بی سیم یا سوئیچینگ مسیریاب هایشان ارضا می شود و در بعضی موارد احتیاج به یک سوئیچ جداگانهٔ اضافی با توانمندی های پیشرفته است. برای مثال:
• یک مسیریاب خانگی معمولی ۴ تا ۶ پورت اترنت LAN دارد، پس ظرفیت سوئیچ مسیریاب می تواند فرا تر برود.
• یک دستگاه شبکه به یک ویژگی پورت غیر استاندارد مانند برق بالای اترنت ( PoE ) ممکن است نیاز پیدا کند. ( دوربین های IP و تلفن های IP )