رسانندهٔ خدمات اینترنتی یا رسا که از آن با وام واژه آی اس پی ( به انگلیسی: ISP, مخفف Internet Service Provider ) نیز یاد می شود، واسطهٔ دسترسی کاربران به اینترنت است. این شرکت ها از خطوط ارتباطی پرسرعت برای دریافت حجم بالای اطلاعات اینترنت و فرستادن داده های ارسالی کاربران به سرورها بهره می برند.
در ایران سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی با ارائه دو نوع مجوز به نام های پروانه ارتباطات ثابت ( FCP ) و خدمات ارتباطی ثابت ( SERVECO ) ارائه خدمات اینترنتی را کنترل و پایش می کند.
خدمات اینترنتی معمولاً توسط ISPها ارائه می شوند که شامل اتصال به اینترنت، حمل و نقل اینترنتی، ثبت نام دامنه ، میزبانی وب، سرویس یوزنت و میزبانی سرور هستند.
ISPها معمولاً به عنوان دروازه ای هستند که به کاربران اجازه دسترسی به همه چیزهای موجود در اینترنت را می دهند. [ ۱]
درابتدا از اینترنت ( در اصل ابتدا ARPAnet بوده ) به عنوان شبکه ای استفاده می شد که اتصال بین آزمایشگاه های تحقیقاتی دولت و بخش های شرکت کننده دانشگاه ها را فراهم می کرد. سایر شرکت ها و سازمان ها می توانستند با اتصال مستقیم به ستون فقرات اینترنت یا با هماهنگی و استفاده از طریق سایر شرکت هایی که به اینترنت متصل بودند به اینترنت وصل می شدند، گاهی از ابزارهای شماره گیری مانند UUCP استفاده می کردند. در اواخر دهه ۱۹۸۰ فرآیندی برای استفاده عمومی و تجاری از اینترنت آغاز شد. مدت کوتاهی پس از معرفی جهانی وب برخی از محدودیت های سال ۱۹۹۱ برداشته شد. [ ۲] [ ۳]
در طول دهه ۱۹۸۰، ارائه دهندگان خدمات آنلاین مانند ارائه دهنده های CompuServe و America On Line ( AOL ) شروع کردند تا بتواند قابلیت های محدود برای دسترسی به اینترنت ارائه بدهند مانند مبادله پست الکترونیکی اما هنوز دسترسی کامل به اینترنت به راحتی برای هرکس امکان پذیر نبود.
در سال ۱۹۸۹، اولین شرکتهای ارائه دهنده اینترنت در استرالیا و ایالات متحده تأسیس شدند، این شرکت ها دسترسی مستقیم عموم مردم به اینترنت را با پرداخت پول ماهیانه فراهم می کردند. [ ۴] اولین ISPهای جهان در بروکلاین، ماساچوست ساخته شدند. اولین مشتری آن نیز در نوامبر ۱۹۸۹ موفق به سرویس دهی شد. [ ۵] این شرکت ها معمولاً با استفاده از شبکه تلفن عمومی مخابرات برای ارائه ارتباط به مشتریان خود، اتصالات را به روش شماره گیری ارائه می دهند. موانع ورود ISPهای شماره گیری کم بود و به همین دلیل بسیاری از ارائه دهندگان ISPهای جدید نیز ساخته شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ایران سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی با ارائه دو نوع مجوز به نام های پروانه ارتباطات ثابت ( FCP ) و خدمات ارتباطی ثابت ( SERVECO ) ارائه خدمات اینترنتی را کنترل و پایش می کند.
خدمات اینترنتی معمولاً توسط ISPها ارائه می شوند که شامل اتصال به اینترنت، حمل و نقل اینترنتی، ثبت نام دامنه ، میزبانی وب، سرویس یوزنت و میزبانی سرور هستند.
ISPها معمولاً به عنوان دروازه ای هستند که به کاربران اجازه دسترسی به همه چیزهای موجود در اینترنت را می دهند. [ ۱]
درابتدا از اینترنت ( در اصل ابتدا ARPAnet بوده ) به عنوان شبکه ای استفاده می شد که اتصال بین آزمایشگاه های تحقیقاتی دولت و بخش های شرکت کننده دانشگاه ها را فراهم می کرد. سایر شرکت ها و سازمان ها می توانستند با اتصال مستقیم به ستون فقرات اینترنت یا با هماهنگی و استفاده از طریق سایر شرکت هایی که به اینترنت متصل بودند به اینترنت وصل می شدند، گاهی از ابزارهای شماره گیری مانند UUCP استفاده می کردند. در اواخر دهه ۱۹۸۰ فرآیندی برای استفاده عمومی و تجاری از اینترنت آغاز شد. مدت کوتاهی پس از معرفی جهانی وب برخی از محدودیت های سال ۱۹۹۱ برداشته شد. [ ۲] [ ۳]
در طول دهه ۱۹۸۰، ارائه دهندگان خدمات آنلاین مانند ارائه دهنده های CompuServe و America On Line ( AOL ) شروع کردند تا بتواند قابلیت های محدود برای دسترسی به اینترنت ارائه بدهند مانند مبادله پست الکترونیکی اما هنوز دسترسی کامل به اینترنت به راحتی برای هرکس امکان پذیر نبود.
در سال ۱۹۸۹، اولین شرکتهای ارائه دهنده اینترنت در استرالیا و ایالات متحده تأسیس شدند، این شرکت ها دسترسی مستقیم عموم مردم به اینترنت را با پرداخت پول ماهیانه فراهم می کردند. [ ۴] اولین ISPهای جهان در بروکلاین، ماساچوست ساخته شدند. اولین مشتری آن نیز در نوامبر ۱۹۸۹ موفق به سرویس دهی شد. [ ۵] این شرکت ها معمولاً با استفاده از شبکه تلفن عمومی مخابرات برای ارائه ارتباط به مشتریان خود، اتصالات را به روش شماره گیری ارائه می دهند. موانع ورود ISPهای شماره گیری کم بود و به همین دلیل بسیاری از ارائه دهندگان ISPهای جدید نیز ساخته شدند.
wiki: رساننده خدمات اینترنتی