شبکه شخصی[ ۱] شبکه ای رایانه ای است که برای ارتباطات میان وسایل رایانه ای که اطراف یک فرد می باشند ( مانند تلفنها و رایانه های جیبی ( PDA ) که به آن دستیار دیجیتالی شخصی نیز می گویند ) بکار می رود. این که این وسایل ممکن است متعلق به آن فرد باشند یا خیر جای بحث خود را دارد. برد یک شبکه شخصی عموماً چند متر بیشتر نیست. موارد مصرف شبکه های خصوصی می تواند جهت ارتباطات وسایل شخصی چند نفر به یکدیگر یا برقراری اتصال این وسایل به شبکه ای در سطح بالاتر و شبکه اینترنت باشد.
ارتباطات شبکه های شخصی ممکن است به صورت سیمی به گذرگاه های رایانه مانند USB و فایروایر برقرار شود. همچنین با بهره گیری از فناوری هایی مانند IrDA ، بلوتوث و UWB می توان شبکه های شخصی را به صورت بیسیم ساخت.
شبکه خصوصی مبتنی بر فناوری «بلوتوث» که همچنین «پیکونت» ( Piconet ) نیز نامیده می شود از ۸ وسیله فعال تشکیل می شود که بین آنها رابطه کارخواه - کارساز ( Client - Server ) برقرار است ( تا ۲۵۵ وسیله می توانند در حالت پارک شده در این شبکه شرکت داشته باشند ) . اولین وسیله «بلوتوث» در شبکه پیکونت نقش کارساز را بر عهده می گیرد و دیگر وسایل همه کارخواه هایی هستند که با خدمتگذار ارتباط برقرار می کنند. برد یک شبکه پیکونت عموماً حدود چند ده متر است، اگرچه با استفاده از تقویت کننده های مخصوص به حدود ۱۰۰ متر نیز می رسد.
نوآوری های اخیر در «آنتن» های «بلوتوث» به این وسایل اجازه داده است تا از بردی که در ابتدا برای آن طراحی شده است بسیار فراتر قدم بگذارند. در همایش دوازدهم DEF CON ( همایش سالانه «هکر» ها که در «لاس وگاس» برگزار می شود ) ، گروهی از هکرها که با عنوان Flexilis شناخته می شوند، توانستند دو وسیله «بلوتوث» را که حدود نیم مایل ( ۸۰۰ متر ) از یکدیگر دور بودند با موفقیت به هم متصل کنند. آنها از آنتنی مجهز به یک «نوسان نما» ( Scope ) و یک «آنتن یاگی» ( Yagi ) استفاده کردند که همه آنها به قنداق یک تفنگ متصل شده بود. کابلی آنتن را به کارت «بلوتوث» در رایانه متصل می کرد. بعدها آنتن را «تیرانداز آبی» نامیدند.
یک فناوری دیگر شبکه های شخصی با عنوان Skinplex اطلاعات را با استفاده از ناحیه خازنی اطراف پوست انسان منتقل می کند. وسایلی که از این فناوری استفاده می کنند در فاصله ۱ متری اطراف بدن انسان می تواند شناسایی شوند و با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این فناوری قبلاً برای کنترل دسترسی به قفل درها و برای جلوگیری از متراکم شدن سقف ماشین های سقف تاشو استفاده شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفارتباطات شبکه های شخصی ممکن است به صورت سیمی به گذرگاه های رایانه مانند USB و فایروایر برقرار شود. همچنین با بهره گیری از فناوری هایی مانند IrDA ، بلوتوث و UWB می توان شبکه های شخصی را به صورت بیسیم ساخت.
شبکه خصوصی مبتنی بر فناوری «بلوتوث» که همچنین «پیکونت» ( Piconet ) نیز نامیده می شود از ۸ وسیله فعال تشکیل می شود که بین آنها رابطه کارخواه - کارساز ( Client - Server ) برقرار است ( تا ۲۵۵ وسیله می توانند در حالت پارک شده در این شبکه شرکت داشته باشند ) . اولین وسیله «بلوتوث» در شبکه پیکونت نقش کارساز را بر عهده می گیرد و دیگر وسایل همه کارخواه هایی هستند که با خدمتگذار ارتباط برقرار می کنند. برد یک شبکه پیکونت عموماً حدود چند ده متر است، اگرچه با استفاده از تقویت کننده های مخصوص به حدود ۱۰۰ متر نیز می رسد.
نوآوری های اخیر در «آنتن» های «بلوتوث» به این وسایل اجازه داده است تا از بردی که در ابتدا برای آن طراحی شده است بسیار فراتر قدم بگذارند. در همایش دوازدهم DEF CON ( همایش سالانه «هکر» ها که در «لاس وگاس» برگزار می شود ) ، گروهی از هکرها که با عنوان Flexilis شناخته می شوند، توانستند دو وسیله «بلوتوث» را که حدود نیم مایل ( ۸۰۰ متر ) از یکدیگر دور بودند با موفقیت به هم متصل کنند. آنها از آنتنی مجهز به یک «نوسان نما» ( Scope ) و یک «آنتن یاگی» ( Yagi ) استفاده کردند که همه آنها به قنداق یک تفنگ متصل شده بود. کابلی آنتن را به کارت «بلوتوث» در رایانه متصل می کرد. بعدها آنتن را «تیرانداز آبی» نامیدند.
یک فناوری دیگر شبکه های شخصی با عنوان Skinplex اطلاعات را با استفاده از ناحیه خازنی اطراف پوست انسان منتقل می کند. وسایلی که از این فناوری استفاده می کنند در فاصله ۱ متری اطراف بدن انسان می تواند شناسایی شوند و با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این فناوری قبلاً برای کنترل دسترسی به قفل درها و برای جلوگیری از متراکم شدن سقف ماشین های سقف تاشو استفاده شده است.
wiki: شبکه شخصی