شبهات

[ویکی فقه] شبهات جمع شبهه به معنای مشابهت و پوشیدگی است. معانی دیگری چون اشتباه، احتمال اشکال و شک نیز دارد و همچنین چیزی که حق و باطل در آن معلوم نیست را شبهه می نامند.
شبهات، جمع شبهه، (اسم مصدر از اشتباه )، به معنی شک و تردید ، پوشیدگی کار و همانند بودن دو چیز است به گونه ای که تشخیص را مشکل یا غیر ممکن کند.

معنای اصطلاحی شبهات
معنای شبهات در اصطلاح، تردید بین امور حلال و حرام، خطا و ثواب و حق و باطل است.
غزالی میگوید: مراد ما از شبهه، جز این نیست که کار آن بر ما مشتبه شود.
ابن عربی معتقد است: شبهه یعنی چیزی که شبیه محرماتی است که مطابق نص صریح کتاب، سنت و اجماع تحریم شده است.

اهمیت و جایگاه پرهیز از شبهات
در آموزه های دینی، به مقوله ی شبهه و پرهیز از آن، اهمیت فراوانی داده شده است. واژه های تقوی، ورع، احتیاط و مانند آن، جایگاه و وسعتِ تأثیرگذاری آن را به خوبی بیان می کند. علمای اخلاق و عرفان چنین گفته اند:
«تقوی مراتبی دارد که بالاترین مرتبه ی آن، پرهیز از شبهات و مکروهات است.» یعنی در این مرحله، انسان نه تنها از محرمات قطعی و گناهان واضح اجتناب می کند، بلکه خود را از امور مشتبه نیز دور نگه می دارد که مبادا به گناه آلوده شود. به همین دلیل امیرمؤمنان(علیه السلام) می­فرمایند:
«هیچ ورعی از نظر رفعت، مانند توقف در امور مشتبه نیست.»

درجات مسلمین در پرهیز از حرام
...