شب زفاف

[ویکی فقه] شب زفاف شب اول عروسی یا اوّلین شبی است که یک دختر و پسر، تغییر کیفیتی و کمّیتی در زندگی خود می دهند و با انجام آداب عروسی و زناشویی، نام شوهر و همسر ـ عروس و داماد ـ را بر خود می نهند، و زندگی جدید را با همتای خود آغاز می کنند.
قدرت تکوینی زفاف به گونه ای است که با توجّه به جاذبه وانهاده در ضمیر انسان، در وهله اول مستحب شمرده می شود، و با احتمال آلودگی به گناه، واجب به حساب می آید. از این رو ازدواج از سنّت نبی اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) است و ایشان فرموند: «ازدواج از سنّت من است و هر کس از سنّت من سرپیچی کند، از من نیست»
آداب شب زفاف
برا شب زفاف آدابی ذکر شده است:
دعا کردن
از آداب مستحبّی شب زفاف، نماز و دعا است. این شب یکی از اوقاتی است که دعا و طلب حاجتی در آن، پیش از انجام اعمال زناشویی مستجاب است. امام باقر (علیه السّلام) می فرماید: «هنگامی که عروس را نزد تو آوردند، خودت وضو بگیر و به او نیز بگو وضو بگیرد، دو رکعت نماز بخوان، و به او نیز بگو که دو رکعت نماز مستحبی بخواند، سپس حمد و ثنای پروردگار عالم را انجام بده و صلوات بر محمّد و آلش بفرست، آن گاه دعا کن و به حاضرین بگو «آمین» بگویند و این دعا را بخوان:«اَللّهُمَّ ارزقنی اُلفَها و وُدَّها وَ رِضاها، وَ ارضِنی بِها، و اجمَع بَینَنا بِاَحسَنِ اجتماعٍ وَ انس وَ ائتِلافٍ، فَاِنَّکَ تُحِبُّ الحَلالَ وَ تُکرِهُ الحرامَ؛ خدایا، دوستی و محبّت و خوشنودی او را روزی من گردان، و مرا به او خشنود ساز و بین ما و او به پیوند نیک و صمیمانه جمع کن، چرا که تو حلال را دوست داری و حرام را ناپسند می دانی».هم چنین از ایشان نقل شده است که: هنگامی که خواستی با همسرت همبستر شوی، متوجّه خدا باش و بگو: «اَللّهُمَّ ارزُقنی وَلَداً وَاجعَلهُ تَقیا زَکیاً لَیسَ فی خَلقِهِ زیادَةٌ وَلا نُقصانٌ واجعَل عاقِبَتهُ اِلی خیر؛ خدایا فرزندی به من عطا فرما، و او را پرهیزگار و پاک گردان، جسمش را کامل و موزون قرار بده، و عاقبت امرش را ختم به خیر بفرما»
اجتناب از شرکت شیطان در انعقاد نطفه
...

هنگامِ تنهاشدن عروس و داماد در شب عروسی. در گذشته مرسوم بود که در عروسی پس از آن که مدعوین مرد شام خود را صرف می کردند، داماد را به اندرونی، محل تجمع زنان، می بردند. پدر یا یکی از نزدیکان داماد نیز، که او را همراهی می کرد، وظیفه داشت دست داماد را در دست عروس بگذارد. پس از آن که هلهلۀ زنان می خوابید، عروس و داماد اندکی شیرینی در دهان یکدیگر می گذاشتند. در برخی مناطق رسم بود که پس از این عمل هر دو جوراب های هم را از پای درمی آوردند و در تغاری به گلاب می شستند. در پایان شست وشو، داماد سکه ای در تغار می انداخت، بدین نیت که عمل او منشأ برکت و خیر باشد. آن گاه داماد و عروس را به اتاقی آراسته، که حجله اش می نامیدند، می بردند و داماد برای آن که عروس روی بنماید، رونمایی پیشکش می کرد و زوج جوان در حضور زنی از نزدیکان، معمولاً خواهر داماد، که به او همراهِ حجله می گویند، شام خود را صرف می کردند. با پایان یافتن صرف شام، همراهِ حجله بیرون می رفت و سرانجام عروس و داماد که بنابر رسوم پیشین تا بدین هنگام روی همدیگر را به کمال ندیده بودند، با هم تنها می شدند.