شاگردی امامان اهل سنت برای امام صادق

[ویکی فقه] امامان شیعه به دوازده امام و جانشین پس از رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم)، اطلاق می شود. امامان دارای علم بی نظیری هستند که همه مردم به علم آنها احتیاج دارند به گونه ای که حتی در تاریخ، تلمذ و شاگردی برخی از امامان اهل سنت نقل شده است، بنابراین در این جا نمونه ای از این موارد را ذکر خواهیم کرد.
اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السّلام) با توجه به علم بی نظیری که داشته اند، همه مردم محتاج علوم آنان بوده اند. حتی در مواردی متعدد مخالفین نیز اعتراف کرده اند که محتاج علم آن حضرت بوده که برای مثال عمر بن خطاب دائما می گفت:فکان عمر یقول لولا علی لهلک عمر. اگر (حضرت) علی (علیه السّلام) نبود، عمر هلاک می شد.
ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، ج۳، ص۱۱۰۳، تحقیق:علی محمد البجاوی، ناشر:دار الجیل - بیروت، الطبعة:الاولی، ۱۴۱۲ه.
حال به مواردی از تلمذ علماء و بزرگان اهل سنت در محضر امام صادق (علیه السّلام) اشاره می کنیم:
← آلوسی
پس در نتیجه ثابت شد که بزرگان و علماء و حتی امامان چهارگانه اهل سنت (ابوحنیفه، مالک بن انس، محمد بن ادریس شافعی، احمد بن حنبل) به صورت مستقیم و یا با واسطه شاگردان آن حضرت بودند. طبیعتا شایسته بود آنان به مقتضای شاگردی نزد آن حضرت، همانند زراره و محمد بن مسلم، از منهج ایشان در علم فقه و مسائل اعتقادی به طور کامل پیروی می کردند اما این قصوری بود که آنان مرتکب شدند چنانچه عده ای از صحابه رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) نیز به تصریح منابع اهل سنت نه تنها منهج رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) را پی نگرفتند بلکه حتی به ایشان نسبت هذیان دادند و به قطع و یقین این مسائل موجب نقصی بر حضرت رسول (صلی الله علیه و آله وسلّم) و یا امام صادق (صلوات الله وسلامه علیه) نخواهد بود بلکه اشکال متوجه کسانی است که از آن بزرگواران پیروی نکردند. بنابراین سزاوار است اهل سنت به جای پیروی از برخی ریزه خواران علم آن حضرت، همانند شیعه در تمامی مسائل دینی از اقیانوس علم و فضل امام صادق و اهل بیت پیامبر (صلوات الله وسلامه علیهم) پیروی کنند و تابع ایشان باشند.