شاور

فرهنگ اسم ها

اسم: شاور (پسر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: šāvor) (فارسی: شاور) (انگلیسی: shavor)
معنی: صورت دیگری از کلمه ی شاپور است، صورت دیگری از کلمه ی شاپور، صورت دیگری از کلمه ی شاپور است شاپور، شاپور، شاه پور، پسر شاه، شاهزاده، از شخصیتهای شاهنامه، نام دلاوری گرانمایه و بارسالار فریدون پادشاه پیشدادی، همچنین نام چندتن از پادشاهان و پهلوانان ایرانی در شاهنامه
برچسب ها: اسم، اسم با ش، اسم پسر، اسم فارسی، اسم تاریخی و کهن

لغت نامه دهخدا

شاور. [ وو ] ( اِ مرکب ) صورت دیگری از کلمه شاپور است. ( از فرهنگ جهانگیری ).
شاور. [ وو ] ( اِخ ) ندیم ومصاحب خسرو پرویز، آنکه رابط میان خسرو و شیرین در عشق بوده است. ( فرهنگ شعوری ج 2 ص 121 ) :
برفتن هم رکاب شاه شاور
همی کرد از سخن کوته ره دور.
امیرخسرو ( از جهانگیری ).
|| ( اِ ) بمجازواسط و رابط میان هر عاشق و معشوق. شاوور. ( اشتنگاس ). رجوع به شاپور و شاوور شود.
شاور. [ وو ] ( اِخ ) ابن مجیربن نزار، ملقب به ابوشجاع. وی در عهد خلافت العاضد لدین اﷲ فاطمی در مصردو نوبت بمقام وزارت رسید نخست در سال 558 هَ. ق. و نوبت دوم در سال 560 هَ. ق. در آغاز کار از ملازمان صالح بن رزیک بود و صالح ولایت صعید مصر را به وی تفویض کرد و چون مردی با کفایت و کاردان بود میان مردم محبوبیت یافت و صالح بن رزیک هم از نفوذ و هم از عزل کردن او بیم داشت پیوسته بفرزندش عادل وصیت میکرد که از عزل شاور خودداری کند ولیکن پس از آنکه صالح بدرود زندگی گفت عادل بتحریک اطرافیان شاور را معزول داشت و شاور با انبوهی از مردم صعید بطرف قاهره روی آورد و عادل رو به فرار نهاد و کشته شد و شاور بدون رقیب خود را سردار سپاهیان خواند و تمام دارایی بنی رزیک را بتصرف درآورد. تا آنکه سرداری بنام ضرغام با او نه ماه درافتاد و شاور مجبور شد که در سال 559 هَ. ق. از قاهره به شام فرار کند و به نورالدین محمودبن زنگی پناه برد و از نورالدین کمک طلبد و به او وعده سه چهارم درآمد مصر را بدهد. در همان سال سپاه نورالدین به فرماندهی اسدالدین شیرکوه روانه قاهره گردید، سپاه مصر در بلبیس شکست خورد و ضرغام و برادر او ناصرالدین کشته شدند و شاور به وزارت منصوب شد و عاضد و اطرافیانش را سخت زیر فشار درآورد و در سال 564 فسطاط را آتش زد و در این هنگام به وعده ای که به نورالدین داده بود وفا نکرد و عاضد از نورالدین استمداد طلبید و سپاه شیرکوه مجدداً بقاهره آمد تا شاور را بر جای خود نشاند شاور قصد کشتن شیرکوه کرد اما پسر شاور او را از این کار بازداشت تا آنکه روزی شاوربملاقات شیرکوه به اردوگاه وی برفت صلاح الدین بن ایوب و عده ای او را فریب دادند و گفتند شیرکوه بزیارت امام شافعی رفته است چون مسافتی برفتند شاور را از اسب بزیر انداختند و دستگیر کردند. شیرکوه به کشتن شاور روی موافق نشان داد و چون خبر به خلیفه فاطمی عاضد رسید، سر شاور را بخواست و در سال 564 هَ. ق. سر شاور را جهت عاضد فرستادند. ( از تاریخ ابن اثیر ج 11 ص 129 ) ( زامباور ص 150 ) ( از دائرة المعارف بستانی ).بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

رودی که از شوش گذرد و به کارون ریزد.یا سد شاوور . سدی است که بر روی رود مزبور بسته شده و آن در ۲۶ اسفند ۱۳۱۵ شد . شد مذکور استعداد دارد که ۸ هکتار زمین را مشروب سازد .
نام کوهی است واقع در قسمت جنوبی ایالت استر اباد و در مسیر علیای رودخانه نکا و در حدود سه فرسخی شمال غربی بسطام .

پیشنهاد کاربران

موضوعی که گفته شده ترکیبی از تحریف تاریخی عربی سازی اشتباه زبانی است. اجازه دهید مرحله به مرحله با منابع معتبر روشن کنیم:
- - -
۱. �شاور� در فارسی تاریخی
🔹 در متون فارسی و پهلوی �شاور / شاور� شکل تغییر یافته و ساده شده ی شاپور ( Shāhpūr / Šābuhr ) است.
... [مشاهده متن کامل]

�شاپور� در اصل از پهلوی میانه: 𐭱𐭧𐭯𐭥𐭧𐭥𐭥𐭩𐭥𐭧𐭥𐭥𐭩 ( Šāhpuhr ) = شاه پور ( پسر ) گرفته شده است.
در فارسی میانه و لهجه های گوناگون، �پور� به صورت فور، ور، اور هم می آمده. پس �شاپور� → �شاور / شاور / شاپور�.
📖 منبع: MacKenzie, A Concise Pahlavi Dictionary؛ همچنین N�ldeke, Geschichte der Perser und Araber.
🔹 در شاهنامه فردوسی نیز �شاور� به عنوان نام یک پهلوان آمده است:
> �یکی پهلوان بود نامش شاور . . . � ( شاهنامه، داستان فریدون )
بنابراین �شاور� در فارسی یک نام تاریخی و ایرانی است، نه فعل عربی.
- - -
۲. �شاور� در عربی
🔹 در عربی �شاوَرَ� ( باب مفاعله از ریشه ی ش - و - ر ) = �مشورت کرد�.
فعل امر آن: شاوِرْ ( مشورت کن ) .
مصدر: مُشاوَرة ( مشاوره ) .
📖 منبع: لسان العرب، ابن منظور؛ Lane’s Lexicon.
اما:
در عربی �شاوَر� اسم خاص نیست؛ اسم شخص نمی سازند.
�و� در شاوَر ریشه است، نه پسوند یا پور.
بنابراین اینکه کسی بگوید �شاور� یعنی از قرآن آمده ( �وشاورهم فی الامر� ) درست است، اما این فقط یک فعل امر است، نه نام تاریخی.
- - -
۳. چرا اشتباه پیش آمده؟
برخی خیال کرده اند �شاور� = �مشاوره کردن� در عربی و آن را به قرآن ربط می دهند.
در حالی که در سنت ایرانی �شاور� پیش از اسلام به عنوان نام شاهزادگان و پهلوانان وجود داشته.
📌 مثال:
شاور وزیر مصر در قرن ۱۲ میلادی ( دوران فاطمیان ) → این اسم عربی شده ی همان �شاپور/شاور� ایرانی است که در میان اعراب هم رواج یافته.
به همین دلیل بعدها دو معنا با هم خلط شده اند.
- - -
۴. نکتهٔ زبانی درباره ی �و� ( v/w ) در عربی
کاملاً درست گفتید: واج /v/ در عربی کلاسیک وجود ندارد.
در اصل، �و� در عربی صدای /w/ می دهد، نه /v/.
بنابراین اگر کسی بگوید �شاوَر� عربی است و �و� در آن مثل فارسی یا ترکی = �ور� باشد، اشتباه می کند.
- - -
🔑 نتیجه نهایی
�شاور� یک نام ایرانی - فارسی است و شکل کوتاه شده ی �شاپور� ( شاه پور ) .
در عربی �شاوَرَ� به معنی �مشورت کرد� وجود دارد، اما این فعل است، نه اسم.
کسانی که آن را صرفاً عربی می دانند، تاریخ و زبان شناسی را نادیده می گیرند.
- - -

یه مغازه هست صاحبش اسمش گذاشت "شاور"؛
ازش پرسیدم: شاوِر ؛یعنی چی؟
با نیش خند گفت:شاوَر ( shavar ) نه شاوِر؛ مگه عربی بلد نیستی؟!
گفتم: نه بلد نیستم!!!!
. . .
.
.
.
با همچنین اساتید، نمیشه جروبحث کرد وحقایق را تبیان کرد؛
... [مشاهده متن کامل]

مانع کسب وکارشان میشی واعصابشان به جوش هزار درجه به کسر از ثانیه بالا میرود!
.
.
شار:یُشیر ، مُشاوَرة، إستشارة ، مُشاوِر ، إشارة ، شارة . . .
شاوَرَ :فعل ماضی واسم نیست.
شاوِر:فعل امر واسم نمیباشد!
. . .
احتمال از این آیة گرفت:
وشاورهم فی الامر
. . .
ضمناً؛ وَ ( v ) در عربی نیست!

مشورت کند