شاه منصور

شاه منصور ( ـ ۷۹۵ ق)
از پادشاهان (حک: ۷۹۰ ـ ۷۹۵ ق) مشهور آل مظفر. فرزند شرف الدین مظفر دوم ، برادر شاه یحیی، و داماد شاه شجاع بود. در لشکرکشی به آذربایجان (۷۷۷ ق) همراه شاه شجاع بود و به حکومت دربند، شیروان و شماخی دست یافت اما با نزدیک شدن سپاه جلایری آن نواحی را رها کرد و به شیراز آمد. شاه منصور به عنوان سردار شاه شجاع ، در ۷۷۹ ق، نتوانست شورش برادرش، یحیی، را در یزد بخواباند و، به همین سبب ، به سلطان حسین ایلکانی پناهنده شده و از جانب او به حکومت همدان رسید. مدتی بعد نیز از طرف احمد جلایری به حکومت خوزستان دست یافت . وی در زمان شاه شجاع و جانشین او، زین العابدین، حاکم خوزستان بود. هنگامی که زین العابدین از تیمور به سوی بغداد می گریخت شاه منصور او را دستگیر و در قلعۀ سلاسل زندانی کرد و خود به شیراز آمد و بر تخت نشست (۷۹۰ ق). پس از آن به سرکوب دیگر شاهزادگان مظفری پرداخت . او برای مقابله با امیرتیمور از سلطان ایلدرم بایزید عثمانی ، درخواست کمک کرد، که با امتناع او مواجه شد و سرانجام در جنگ با امیرتیمور کشته شد. شاه منصور به شجاعت و دلاوری موصوف و از ممدوحان حافظ بود.