شاه محمد قَنّوجی (قرن ۱۱ق)
(یا: خلیفه شاه محمد) عارف و نویسندۀ پارسی نویس شبه قاره. نزد سید خیرالله بلگرامی به خواندن مثنوی معنوی پرداخت. نامه هایی را که به دوستانش در قنوج نوشته بود، در ۱۰۸۵ ق به خواهش آنان، در کتابی به نام انشای خلیفه گرد آورد. این اثر که از آن به نام های جامع القوانین و مجموعۀ فضایل نیز یاد می شود، در یک مقدمه، چهار باب و یک خاتمه است و به سبب گیرایی نثر آن نخستین بار در ۱۲۶۱ ق و سپس بارها در هند به چاپ رسیده است.
(یا: خلیفه شاه محمد) عارف و نویسندۀ پارسی نویس شبه قاره. نزد سید خیرالله بلگرامی به خواندن مثنوی معنوی پرداخت. نامه هایی را که به دوستانش در قنوج نوشته بود، در ۱۰۸۵ ق به خواهش آنان، در کتابی به نام انشای خلیفه گرد آورد. این اثر که از آن به نام های جامع القوانین و مجموعۀ فضایل نیز یاد می شود، در یک مقدمه، چهار باب و یک خاتمه است و به سبب گیرایی نثر آن نخستین بار در ۱۲۶۱ ق و سپس بارها در هند به چاپ رسیده است.
wikijoo: شاه_محمد_قنوجی