شاه محمد خدابنده صفوی

[ویکی شیعه] محمد خدابنده (۹۳۸-۱۰۰۴ق)، چهارمین پادشاه صفوی و پسر بزرگ شاه طهماسب اول که به مدت ۹ سال بر ایران حکومت کرد اما حاکمیت او از اقتدار لازم برخوردار نبود و قدرت بیشتر در دست اطرافیان قرار داشت. با توجه به اوضاع آشفته کشور در دوره حاکمیت خدابنده، عثمانیان از مغرب و ازبکان از مشرق، به ترتیب به آذربایجان و خراسان هجوم بردند. وی در پی بیماری در ۱۰۰۴ق در قزوین درگذشت و در کربلا به خاک سپرده شد.
محمد خدابنده یا سلطان محمد صفوی در ۹۳۸ قمری متولد شد. مادرش سلطانم، دختر موسی سلطان موصلوی ترکمان (از امیران بزرگ بایندریه) بود. محمد از کودکی به خدابنده ملقب شد. هنگامی که شش ساله بود، شاه طهماسب حکومت خراسان را به او داد و محمدخان شرف الدین اغلی تکلو را با منصب امیرالامرایی و همچنین به عنوان لله خدابنده راهی خراسان کرد. خدابنده تا ۲۶ سالگی در هرات بود.
در حمله ازبکان به رهبری عبیداللّه خان به خراسان، در درگیری مستقیم، چشمان وی آسیب دید و با اینکه شاه طهماسب برای معالجه او اقدام جدّی کرد، هرگز بینایی کامل به دست نیاورد.