[ویکی شیعه] شاه سلطان حسین صفوی (۱۱۳۹ـ۱۰۷۹ق)، آخرین پادشاه صفوی. نقل شده که وی فردی بخشنده، مهربان، ساده پوش، دل رحم بوده و از جنگ و خون ریزی احتراز می کرد. راحت طلبی و ناکارآمدی سیاسی وی، در حمله محمود افغان، موجب از دست رفتن تاج و تخت سلطنت صفویان شد. اشرف افغان جانشین محمود، در سال ۱۱۳۹ ه.ق به علت حمایت سلطان عثمانی از سلطان حسین، دستور قتل وی را داد. او را در اصفهان کشتند، سرش را برای اشرف فرستادند و پیکرش را در قم به خاک سپردند.
شاه سلطان حسین احتمالاً در ۱۰۷۹ ه.ق زاده شد. کودکی و جوانی را در اندرونی شاهی گذراند.
پس از درگذشت شاه سلیمان صفوی، اختلاف بر سر جانشینی او شدت گرفت تا سرانجام با صلاح دید مریم بیگم، عمه مادر حسین صفوی، حسین در ۱۱۰۵ ه.ق جانشین پدر شد و شیخ الاسلام محمدباقر مجلسی تاج شاهی را بر سر او گذاشت و خطابه ای در ضرورت رفع فسوق و مناهی ایراد کرد.
شاه سلطان حسین احتمالاً در ۱۰۷۹ ه.ق زاده شد. کودکی و جوانی را در اندرونی شاهی گذراند.
پس از درگذشت شاه سلیمان صفوی، اختلاف بر سر جانشینی او شدت گرفت تا سرانجام با صلاح دید مریم بیگم، عمه مادر حسین صفوی، حسین در ۱۱۰۵ ه.ق جانشین پدر شد و شیخ الاسلام محمدباقر مجلسی تاج شاهی را بر سر او گذاشت و خطابه ای در ضرورت رفع فسوق و مناهی ایراد کرد.
wikishia: شاه_سلطان_حسین_صفوی