شاه داعی شیرازی

[ویکی فقه] «سید نظام الدین، محمود بن حسن حسینی واعظ داعی شیرازی» متخلص به داعی، در شیراز به دنیا آمد. شهرت علمی و فرهنگی وی شاعر و عارف می باشد.
وی معروف به داعی الی الله و شاه داعی است. از سادات علوی شیراز بود که در همان شهر تولد یافت. وی پس از کسب فنون ادبی و علوم متداول، در جوانی قدم به سیر و سلوک گذاشت و به خدمت شیخ مرشد الدین ابواسحاق بهرانی، که از مریدان شاه نعمت الله ولی و پیشوای صوفیان نعمت اللهی در شیراز بود، رسید و به تشویق او، به دیدار شاه نعمت الله ولی به ماهان رفت و از دست وی خرقه گرفت. شاه دایی پس از مرگ شیخ مرشد الدین جانشین وی شد و تا آخر عمر در این مقام باقی ماند. وی در شیراز درگذشت.
آثار
آثار وی عبارتنداز:اسوة الکسوة؛ بیان عیان در حقایق؛ تحریر الوجود المطلق؛ رساله تاج نامه؛ مشاهد؛ رضائیة؛ سلوة القلوب؛ مراة الوجود؛ تحفة المشتاق؛ ترجم الاخبار العلویة؛ التلویحات الحرمیة؛ ثمرة الجیب؛ جواهر الکنوز؛ چشمه زندگانی؛ چهارچمن؛ عشق نامه؛ چهل صباح؛ گنج روان؛ نسائم گلشن یا شرح گلشن راز.
منبع
نرم افزار عرفان۳، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.