سیپروفلوکساسین

سیپروفلوکساسین ( به انگلیسی: Ciprofloxacin ) یک آنتی بیوتیک فلوروکینولونی است که برای درمان تعدادی از عفونت های باکتریایی استفاده می شود. این عفونت ها شامل عفونت های مفصلی و استخوانی، عفونت های داخل شکمی، انواع خاصی از اسهال عفونی، عفونت های دستگاه تنفسی، عفونت های پوستی، تب حصبه و عفونت های دستگاه ادراری و غیره است. گاهی جهت درمان عفونت ها، سیپروفلوکساسین به همراه آنتی بیوتیک های دیگر، تجویز می شود. [ ۲] این دارو به صورت قرص خوراکی، قطرهٔ چشمی، قطرهٔ گوش یا تزریق وریدی تجویز می شود. [ ۳]
اثرات جانبی شایع عبارت اند از تهوع، استفراغ و اسهال. اثرات جانبی شدید، شامل افزایش خطر پارگی تاندون، توهم و آسیب عصبی است. [ ۴] در افراد مبتلا به میاستنی گراویس، ضعف عضلانی بدتر می شود. به نظر می رسد میزان اثرات جانبی بیشتر از برخی از گروه های آنتی بیوتیک مانند سفالوسپورین ها است اما کمتر از سایر گروه ها مانند کلیندامایسین است. پژوهش ها در مورد این دارو روی حیوانات دیگر، نگرانی هایی را در مورد استفاده از آن در هنگام بارداری ایجاد کرده است. با این حال، هیچ مشکلی در فرزندان تعداد کمی از زنانی که این دارو را هنگام بارداری مصرف کرده اند، شناسایی نشد. همچنین به نظر می رسد که مصرف آن در دوران شیردهی بی خطر باشد. این دارو یک فلوروکینولون نسل دوم و یک آنتی بیوتیک گسترده اثر است که معمولاً منجر به مرگ باکتری می شود. سیپروفلوکساسین در سال ۱۹۸۰ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۸۷ معرفی شد. این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد. [ ۵] سازمان جهانی بهداشت، سیپروفلوکساسین را به عنوان دارویی بسیار مهم برای پزشکی انسانی طبقه بندی می کند. اکنون این دارو به عنوان یک داروی ژنریک در دسترس است. [ ۶]
• قرص های ۲۵۰، ۵۰۰ و ۷۵۰ میلی گرمی.
• آمپول ( ۵٪ و ۱۰٪ در ۱۰۰ میلی لیتر )
• قطره های چشمی و گوشی[ ۷]
به عنوان آنتی بیوتیک در درمان:
• عفونت های ادراری ( به عنوان نخستین درمان آنتی بیوتیکی پیشنهاد نمی شود زیرا عوارض سیپروفلوکساسین شدید و گسترده است در حالی که عفونت های ادراری با آنتی بیوتیک های کم عارضه ترِ دیگر درمان می شود )
• عفونت مثانه ( سیستیت ) در بانوان ( به عنوان نخستین درمان آنتی بیوتیکی پیشنهاد نمی شود )
• پروستاتیت باکتریایی مزمن ( به عنوان نخستین درمان آنتی بیوتیکی پیشنهاد نمی شود )
• عفونت های دستگاه تنفسی تحتانی ( به عنوان نخستین درمان آنتی بیوتیکی پیشنهاد نمی شود )
• سینوزیت حاد ( به عنوان نخستین درمان آنتی بیوتیکی پیشنهاد نمی شود )
• عفونت های پوستی
• عفونت های استخوان و مفصل
• تب تیفوئید به علت Salmonella typhi
• اسهال عفونی
• طاعون و سیاه زخم