سینمای سوئد ( به سوئدی: Svensk film ) به مجموع فیلم هایی گفته می شود که در کشور سوئد ساخته شده اند. سینمای سوئد برای بسیاری فیلم های تحسین شده اش مشهور است. این سینما در طول قرن بیستم شاخص ترین صنعت سینما در منطقه اسکاندیناوی بوده است. این مسئله بیشتر به خاطر شهرت و محبوبیت کارگردانانی چون ویکتور شوستروم، اینگمار برگمان و اخیراً کارگردانان دیگری مانند روی آندرشون، لاسه هالستروم و لوکاس مودیسون است.
فیلم سازی سوئد زمانی شهرت جهانی یافت که کمپانی فیلم سازی اس اف فیلم از کریتمسته به لیندنیو منتقل شد. در طول دهه پس از آن، دو کارگردان مشهور این کمپانی، ویکتور شوستروم و موریتس استیلر فیلم های صامت بسیاری ساختند که برخی از بهترین های آن ها، اقتباس هایی سینمایی از داستان های رمان نویس برنده جایزه نوبل سلما لاگرلوف بودند.
بهترین فیلم های شوستروم اغلب استفاده ای شاعرانه از چشم انداز سوئدی بودند و از لحاظ احساسی، بررسی رو به جلوی شخصیت و احساس او را توسعه داد. استیلر اما گرتا گاربو را به ویژه با فیلم حماسه گوستا برلینگز ( ۱۹۲۴ ) پرورش داد. بسیاری از فیلم هایی که در این کمپانی ساخته شدند، اثری قابل توجه بر فیلم سازان سینمای صامت و سینمای ناطق اولیه آلمان گذاشتند؛ به خصوص به این خاطر که آلمان، به خاطر اتفاقات جنگ جهانی اول از فرانسه، بریتانیا و آمریکا فاصله گرفته بود.
در میانه قرن بیستم که هر دو این کارگردانان به همراه گاربو به آمریکا رفتند تا برای کمپانی مترو گلدوین مایر کار کنند، بر هالیوود تاثیری سوئدی گذاشتند. این دوری اما در سینمای سوئد باعث ایجاد یک خلاء شد که به بحران مالی در این سینما انجامید. هر دو این کارگردانان بعدتر به سوئد بازگشتند اما استیلر مدت کوتاهی پس از بازگشت اش درگذشت و شوستروم هم تقریباً تا پایان عمر کاری اش، همنشین تئاتر شد.
ظهور فیلم ناطق در ابتدای دهه ۱۹۳۰، رونق اقتصادی را به صنعت سینمای سوئد برگرداند اما به همراهش، سویه های هنری و جاه طلبی های بین المللی سینمای سابق را قربانی موفقیت اقتصادی کرد. نتیجه کمدی هایی سطحی بود که برای مصرف محلی تولید می شدند.
سینمای سوئد در طول جنگ جهانی، دستاوردهایی هنرمندانه به دست آورد که عمدتاً مدیون کارگردانانی چون گوستاو مولاندر، آلف خوباریا، هاس اکمان، آندرس هنریکسون و هامپ فاوستمان بود. این سینما باید وظیفه دفاع روانی در طول جنگ را به دوش می کشید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففیلم سازی سوئد زمانی شهرت جهانی یافت که کمپانی فیلم سازی اس اف فیلم از کریتمسته به لیندنیو منتقل شد. در طول دهه پس از آن، دو کارگردان مشهور این کمپانی، ویکتور شوستروم و موریتس استیلر فیلم های صامت بسیاری ساختند که برخی از بهترین های آن ها، اقتباس هایی سینمایی از داستان های رمان نویس برنده جایزه نوبل سلما لاگرلوف بودند.
بهترین فیلم های شوستروم اغلب استفاده ای شاعرانه از چشم انداز سوئدی بودند و از لحاظ احساسی، بررسی رو به جلوی شخصیت و احساس او را توسعه داد. استیلر اما گرتا گاربو را به ویژه با فیلم حماسه گوستا برلینگز ( ۱۹۲۴ ) پرورش داد. بسیاری از فیلم هایی که در این کمپانی ساخته شدند، اثری قابل توجه بر فیلم سازان سینمای صامت و سینمای ناطق اولیه آلمان گذاشتند؛ به خصوص به این خاطر که آلمان، به خاطر اتفاقات جنگ جهانی اول از فرانسه، بریتانیا و آمریکا فاصله گرفته بود.
در میانه قرن بیستم که هر دو این کارگردانان به همراه گاربو به آمریکا رفتند تا برای کمپانی مترو گلدوین مایر کار کنند، بر هالیوود تاثیری سوئدی گذاشتند. این دوری اما در سینمای سوئد باعث ایجاد یک خلاء شد که به بحران مالی در این سینما انجامید. هر دو این کارگردانان بعدتر به سوئد بازگشتند اما استیلر مدت کوتاهی پس از بازگشت اش درگذشت و شوستروم هم تقریباً تا پایان عمر کاری اش، همنشین تئاتر شد.
ظهور فیلم ناطق در ابتدای دهه ۱۹۳۰، رونق اقتصادی را به صنعت سینمای سوئد برگرداند اما به همراهش، سویه های هنری و جاه طلبی های بین المللی سینمای سابق را قربانی موفقیت اقتصادی کرد. نتیجه کمدی هایی سطحی بود که برای مصرف محلی تولید می شدند.
سینمای سوئد در طول جنگ جهانی، دستاوردهایی هنرمندانه به دست آورد که عمدتاً مدیون کارگردانانی چون گوستاو مولاندر، آلف خوباریا، هاس اکمان، آندرس هنریکسون و هامپ فاوستمان بود. این سینما باید وظیفه دفاع روانی در طول جنگ را به دوش می کشید.
wiki: سینمای سوئد