سیمونه مورو ( متولد ۲۷ اکتبر ۱۹۶۷ ) کوهنوردی ایتالیایی است. او برای ثبت اولین صعودهای زمستانی به چهار قله از هشت هزار متری ها مشهور است: شیشاپانگما در سال ۲۰۰۵، ماکالو در ۲۰۰۹ ، گاشربروم ۲ در سال ۲۰۱۱ و نانگاپاربات در سال ۲۰۱۶ .
مورو همین طور خلبانی باتجربه است. در سال ۲۰۱۳ او و دو متخصص امداد و نجات دیگر، رکورد بلندترین عملیات نجات با بالگرد را بر روی کوه لهوتسه و در ارتفاع ۷۸۰۰ متری، شکستند.
او در برگاموی ( ایتالیا ) و در خانواده ای متوسط به دنیا آمد. او در دهکده والتس که در نزدیکی بخش ایتالیایی آلپ قرار دارد ( آلپ برگامو ) ، بزرگ شد و از حمایت بی حد پدرش در علاقه مندی به کوهستان، برخوردار بود. پدرش کوهنورد و دوچرخه سواری حرفه ای بود و محیطی پرجنب و جوش و بین المللی پیرامونش ایجاد کرده بود. او از ۱۳ سالگی صعود به قله پرسولانا در آلپ برگامو را آغاز کرد و همزمان، تحصیلش را تا دریافت مدرک دانشگاهی، ادامه داد.
سیمونه مورو فعالیت های کوهنوردی اش را از کوه های نزدیک محل زندگی اش و کوه های دولومیت آغاز کرد. اولین مربی اش پدرش بود و سپس از راهنمایی های آلبرتو کوسونی و برونو تاسی استفاده کرد. در این دوره او روی صخره نوردی متمرکز بود؛ فعالیتی که هیچ گاه ترک نکرده است. در ۱۹۹۲ در اولین صعود هیمالیایی اش به کوه اورست ( ۸۸۴۸ متر ) شرکت کرد. یک سال بعد، مورو از آکونکاگوا ( ۶۹۶۲ متر ) که بلندترین قله آمریکای جنوبی و یکی از هفت قله است، بالا رفت و اولین صعود زمستانی این قله را ثبت کرد. او در ادامه فعالیت حرفه ای اش از قله های بسیاری از جمله سِرو میرادور و ماکالو ( ۸۴۸۵ متر ) در ۱۹۹۳، شیشاپانگما ( ۸۰۲۷ متر ) و لهوتسه ( ۸۵۱۶ متر ) در ۱۹۹۴ و کانگچنجونگا ( ۸۵۸۶ متر ) در سال ۱۹۹۵ بالا رفت.
در ۱۹۹۶ مورو در عرض ۲۵ ساعت از دیواره غربی کوه فیتز روی ( ۳۴۰۵ متر در پاتاگونیا ) بالا رفت و بازگشت؛ دیواره ای که در میان صخره نوردان، فنی ترین دیواره در جهان است. در همان سال، او شیشاپانگما را بدون اکسیژن و در مدت ۲۷ ساعت صعود کرد و از ارتفاع ۷۱۰۰ متری با اسکی پایین آمد. در ۱۹۹۷، از لهوتسه بالا رفت. در زمستان همان سال، جبهه جنوبی آناپورنا ( ۸۰۹۱ متر ) را آزمود. در همین صعود بود که همراهان کوهنوردش، آناتولی بوکریف و دیمیتری سوبولف در سقوط بهمن مفقود شدند.
او در سال ۱۹۹۸ بازهم از اورست بالا رفت و چهار قله قله ابن سینا یا لنین ( ۷۱۳۴ متر ) ، کورژنوسکایا ( ۷۱۰۵ متر ) ، قله اسماعیل سامانی ( ۷۴۹۵ متر، این قله پیشتر کمونیسم نام داشت ) و خان تنگری ( ۷۰۱۰ متر ) را همراه با راهنمای جوان قزاقستانی دنیس اروبکو صعود کرد. او سپس همراه با دنیس در سال ۲۰۰۰ از اورست بالا رفت و در زمستان ۲۰۰۱ ماربل وال را فتح کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمورو همین طور خلبانی باتجربه است. در سال ۲۰۱۳ او و دو متخصص امداد و نجات دیگر، رکورد بلندترین عملیات نجات با بالگرد را بر روی کوه لهوتسه و در ارتفاع ۷۸۰۰ متری، شکستند.
او در برگاموی ( ایتالیا ) و در خانواده ای متوسط به دنیا آمد. او در دهکده والتس که در نزدیکی بخش ایتالیایی آلپ قرار دارد ( آلپ برگامو ) ، بزرگ شد و از حمایت بی حد پدرش در علاقه مندی به کوهستان، برخوردار بود. پدرش کوهنورد و دوچرخه سواری حرفه ای بود و محیطی پرجنب و جوش و بین المللی پیرامونش ایجاد کرده بود. او از ۱۳ سالگی صعود به قله پرسولانا در آلپ برگامو را آغاز کرد و همزمان، تحصیلش را تا دریافت مدرک دانشگاهی، ادامه داد.
سیمونه مورو فعالیت های کوهنوردی اش را از کوه های نزدیک محل زندگی اش و کوه های دولومیت آغاز کرد. اولین مربی اش پدرش بود و سپس از راهنمایی های آلبرتو کوسونی و برونو تاسی استفاده کرد. در این دوره او روی صخره نوردی متمرکز بود؛ فعالیتی که هیچ گاه ترک نکرده است. در ۱۹۹۲ در اولین صعود هیمالیایی اش به کوه اورست ( ۸۸۴۸ متر ) شرکت کرد. یک سال بعد، مورو از آکونکاگوا ( ۶۹۶۲ متر ) که بلندترین قله آمریکای جنوبی و یکی از هفت قله است، بالا رفت و اولین صعود زمستانی این قله را ثبت کرد. او در ادامه فعالیت حرفه ای اش از قله های بسیاری از جمله سِرو میرادور و ماکالو ( ۸۴۸۵ متر ) در ۱۹۹۳، شیشاپانگما ( ۸۰۲۷ متر ) و لهوتسه ( ۸۵۱۶ متر ) در ۱۹۹۴ و کانگچنجونگا ( ۸۵۸۶ متر ) در سال ۱۹۹۵ بالا رفت.
در ۱۹۹۶ مورو در عرض ۲۵ ساعت از دیواره غربی کوه فیتز روی ( ۳۴۰۵ متر در پاتاگونیا ) بالا رفت و بازگشت؛ دیواره ای که در میان صخره نوردان، فنی ترین دیواره در جهان است. در همان سال، او شیشاپانگما را بدون اکسیژن و در مدت ۲۷ ساعت صعود کرد و از ارتفاع ۷۱۰۰ متری با اسکی پایین آمد. در ۱۹۹۷، از لهوتسه بالا رفت. در زمستان همان سال، جبهه جنوبی آناپورنا ( ۸۰۹۱ متر ) را آزمود. در همین صعود بود که همراهان کوهنوردش، آناتولی بوکریف و دیمیتری سوبولف در سقوط بهمن مفقود شدند.
او در سال ۱۹۹۸ بازهم از اورست بالا رفت و چهار قله قله ابن سینا یا لنین ( ۷۱۳۴ متر ) ، کورژنوسکایا ( ۷۱۰۵ متر ) ، قله اسماعیل سامانی ( ۷۴۹۵ متر، این قله پیشتر کمونیسم نام داشت ) و خان تنگری ( ۷۰۱۰ متر ) را همراه با راهنمای جوان قزاقستانی دنیس اروبکو صعود کرد. او سپس همراه با دنیس در سال ۲۰۰۰ از اورست بالا رفت و در زمستان ۲۰۰۱ ماربل وال را فتح کرد.
wiki: سیمونه مورو