سیمونه مارتینی

دانشنامه عمومی

سیمونه مارتینی ( ایتالیایی: Simone Martini؛ حدود ۱۲۸۴ – ژوئیه، ۱۳۴۴ ) نقاش اهل ایتالیا بود. او سهم عمده ای در پیشبرد نقاشی اولیه در ایتالیا داشت و از برجسته ترین نمایندگان سبک گوتیک بین المللی به شمار می رود.
جزئیات چندانی از زندگانی سیمونه مارتینی در دست نیست؛ برخی او را شاگرد دوچو و برخی دیگر شاگرد جوتو دی بوندونه دانسته اند و انتساب شمار زیادی از آثار به او نیز از سوی مورخان هنر مورد تشکیک است.
عکس سیمونه مارتینیعکس سیمونه مارتینیعکس سیمونه مارتینیعکس سیمونه مارتینیعکس سیمونه مارتینی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

سیمونِه مارْتینی (ح ۱۲۸۴ـ۱۳۴۴م)(Simone Martini)
تابلوی جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک، اثر نقاش ایتالیایی. از استادان مکتب سیه نا بود. نقاشی را نزد دوتچو آموخت، و ضمن استفاده از رنگ های تابناک و خط های ظریف نقاشی سیه نایی، طبیعت گرایی تازه ای بدان افزود. جلوس باشکوه مریم عذرا و مسیح کودک در ساختمان شهرداری سیِنا و عید بشارت (۱۳۳۳م؛ اوفیتسی، فلورانس) از برجسته ترین آثار اویند. سیمونه از حمایت شهر سیه نا، شاه ناپل، و پاپ برخوردار بود. دو دیوارنگارهاش در ساختمان شهرداری سیه ناست: مریم عذرا بر سریر ملکوت، و تک چهره ای از قهرمان شهر، گوئیدوریتچو دا فولیانو، سوار بر اسب. هنر گوتیک فرانسوی، و عنصر گوتیک در مجسمه سازیِ پیسانوها (پدر و پسر)، سمت وسوی جدیدی به هنر سیمونه دادند، که تا دو قرن بعد در سیه نا مسلّط ماند. سفر به ناپل در ۱۳۱۷م، برای نخستین بار او را با فرانسه و زندگی دربار پیوند داد. در ناپل نقاشی محرابی کلیسای سان لورنتسو را برای روبر آنژویی آفرید، و سنت لوئیس را درحال گذاشتن تاج پادشاهی ناپل بر سر روبر تصویر کرد. در ۱۳۳۹م برای کاری دولتی به آوینیون رفت و باقی عمر را در آن جا گذراند، و با پترارک طرح دوستی ریخت، و تک چهره ای (اکنون مفقود شده است) از لورای ممدوحِ او پدید آورد، و دیوان اشعار ویرژیل را برای شاعر مصوّر ساخت، که اکنون در میلان نگهداری می شود.

پیشنهاد کاربران