سیم

سیم برای انتقال جریان الکتریکی از مکانی به مکان دیگر کاربرد دارد. عامل انتقال جریان، فلزِ سیم است که رسانای جریان است.
واژهٔ «سیم»، علاوه بر موردهای برقی، برای سیم گیتار، تار و غیره در سازهای زهی، به همراه واژهٔ «تار» نیز کاربرد دارد.
سیم ها به هادی های با روکش تا ۱۰ میلی متر مربع و هادی های بدون روکش از ۱۰ تا ۱۲۰ میلی متر مربع گویند. سیم های پر کاربرد را به سه دسته زیر تقسیم بندی کرد:
• سیم های افشان
• سیم های رشته ای
• سیم های مفتولی
استفاده از سیم های افشان در سیم کشی ساختمان ممنوع می باشد به جز در مواردی که مجموع زوایای سیم کشی بیشتر از ۳۶۰ درجه باشد.
در صورت استفاده از سیم افشان در سیم کشی ساختمان استفاده از سر سیم الزامی است.
از سیم های رشته ای بیشتر در سیستم اتصال زمین و خطوط هوایی کاربرد دارد و استفاده از سیم های مفتولی در سیم کشی ساختمان مجاز می باشد.
«ولتاژ نامی سیم»، به ولتاژی گفته می شود که سیم، برای آن ولتاژ طرّاحی شده است و بر پایهٔ آن، آزمون های الکتریکی را می انجامند. این ولتاژ را به صورت U۰/U بیان می کنند که در آن U۰، مقدار مؤثّر ولتاژ میان هر رشته و زمین است و U، مقدار مؤثّر ولتاژ میان دو فاز. [ ۱]
طبق آمار گزارش شده از مرکز آمار، حدود پنجاه درصد حریق ها ناشی از استفادهٔ نامطلوب از برق است و حدود ده درصد از آن ها مربوط به عدم تناسب مقطع سیم و کابل مصرفی و غیراستاندارد در ساختمان هاست. گزینش سیم ملزوم ساختمان ها معمولاً به صورت سنّتی است و با توجّه به نوع مصرف، به طور صحیح و علمی گزینش نمی شوند؛ مثلاً برای همگی مصرف های روشنایی ساختمان از سیم ۱٬۵ و در پریزها از سیم ۲٬۵ استفاده می گردد. می توان سطح مقطع مناسبتری برای مصرف های خانگی برگزید که قیمت تمام شدهٔ آن کمتر و در مقابل با تهیهٔ سیم و کابل مرغوب، مانع از بروز آتش سوزی شود. به عنوان مثال، اگر برای روشنایی پذیرایی، از یک لوستر ده شاخه استفاده کنیم که هر شاخهٔ آن لامپْ صد وات داشته باشد، جریانی حدود پنج آمپر از سیم خواهد گذشت؛ بنابراین، با لحاظ کردن ضریب اطمینان به دلیل نزدیکی دو عدد ۴٬۵۴ و ۵ می توان سیم متناسب و مقرون بصرفهٔ ۰٬۷۵×۱ که در مقایسه با مقطع ۱٬۵ در حدود پنجاه درصد ارزان تر است برگزید. مثال دیگر، در مورد روشنایی سرویس بهداشتی و حمّام است که حدّاکثر دو لامپ برای روشنایی در این مکان ها مورد استفاده قرار می گیرد و بیشینهٔ جریان گذری ۰٬۹ آمپر بوده در این صورت سیم ۰٬۵×۱ مناسب است. همچنین، روشنایی راه پلّهٔ اتاق خواب و نمای ساختمان که در حال حاضر در بیشتر ساختمان ها در موردهای مذکور از سیم ۱۰۵ برای روشنایی استفاده می کنند.

سیم (آستارا). سیم ( به ترکی آذربایجانی: Sım یا Sym ) یک منطقه مسکونی در جمهوری آذربایجان است که در شهرستان آستارا واقع شده است. سیم از دورافتاده ترین روستاهای شهرستان آستارا است. سیم ۵۸۲ نفر جمعیت دارد. مردم روستا تالش زبان و پیرو مذهب سنی شافعی هستند.
در برخی منابع به زبان های فارسی و تالشی از آن با نام صم یاد شده است. [ ۱] واژه سیم یا سم در زبان تالشی به معنی مکان مرتفع و شیب دار است.
این روستا که در کناره رود تنگرود قرار گرفته، به دلیل چشمه های درمانی و آبشارهای فراوان خود مشهور است.

سیم (ماهی). سیم نامی عمومی است برای اشاره به شماری از ماهیان آب شیرین به ویژه برای اشاره به ماهی سیم.
شانک ماهیان را گاه سیم دریایی نیز می گویند.

سیم (مجلس لهستان). سـِـیم ( لهستانی: Sejm؛ تلفظ: Seym – ( شنیدن ) ) که نام رسمی اش سـِـیمِ جمهوری لهستان است، مجلس سفلا در سیستم دومجلسی کشور لهستان است. حدود اختیار و نفوذ این مجلس را می توان با بوندستاگ در آلمان و مجلس عوام در ایالات متحده آمریکا مقایسه کرد.
این مجلس بالاترین هیئت حاکمه در جمهوری سوم لهستان از سال ۱۹۸۹ است و در کنار مجلس اعلا و مجلس سنا، قوه مقننه این کشور را تشکیل می دهند. این مجلس ۴۶۰ نماینده دارد که هر ۴ سال توسط رأی گیری عمومی انتخاب می شوند و رئیس آنرا «مارشالِ سِـیم» می نامند.
نخستین مجلس سفلا در لهستان در ۱۴۹۳ میلادی برپا شد که مجموعه ای از نجیب زادگان شِلَختا یا نمایندگان شان بود. در دوران پادشاهی لهستان ( ۱۳۸۵–۱۵۶۹ ) ، واژهٔ «سـِـیم» به کل سیستم دومجلسی این کشور گفته می شد. از دوران جمهوری دوم لهستان واژهٔ «سـِـیم» تنها به بخش بزرگتر مجلس گفته می شود.

سیم (موسیقی). سیم قطعه ای نوسان دار در یک ساز موسیقی است که از لرزش آن صدا تولید می شود. نمونه هایی از سازهایی که سیم دارند عبارتند از سازهای زهی نظیر گیتار و پیانو، و سازهای خانواده ویولون.
سیم ساز معمولاً در حالت کشش قرار دارد به شکلی که به صورت کنترل شده قابلیت تحرک داشته باشد.

سیم (wire)
رشته ای فلزی، حاصل از کشیدن مفتول. سیم با عبور از حدیدههایی ساخته می شود که به تدریج کوچک تر می شوند. سیم های ظریف را برای انتقال برق به کار می برند و با سیم های ضخیم کابل های حمّال بار می سازند. در خرابه های شهر تروا و در مقبره های باستانی مصر سیم هایی از جنس طلا، نقره، و مفرغ به دست آمده است. از دوران قدیم تا قرن ۱۴م، سیم را با تبدیل فلز به ورق، بریدن ورق به شکل تسمه های نازک، و گردکردن تسمه ها با چکش کاری می ساختند. رومی ها برای تهیۀ سیم مفتول های فلزی گداخته را چکش کاری می کردند. کشش سیم در قرن ۱۴م و در آلمان ابداع شد. در این فرآیند، مفتولی فلزی را از سوراخ حدیده بیرون می کشند. در قرن ۱۵م، کارخانه هایی برای کشش سیم به راه افتادند که با نیروی آب کار می کردند. امروزه، عملیات کشش سیم با ماشین صورت می گیرد. برای تولید سیم ضخیم، مفتول های فلزی را از سوراخ حدیده هایی از جنس کاربید تنگستن عبور می دهند. برای تولید سیم های بسیار نازک، از حدیده هایی از جنس الماس استفاده می کنند. سوراخ هر حدیده از سوراخ حدیدۀ قبلی باریک تر است و در نتیجه، سیم به تدریج نازک می شود. نوک مفتول را تیز می کنند و سطح آن را با ماده ای روانکار پوشش می دهند تا به آسانی از سوراخ حدیده عبور کند. در ابتدا نوک مفتول را با گیرۀ مخصوصی می گیرند و هنگامی که طول سیم خارج شده از حدیده به اندازۀ کافی رسید، آن را دور قرقره می پیچند. سپس، با پیچیدن قرقره سیم را از حدیده بیرون می کشند و آن را کلاف می کنند. انواع گوناگونی از سیم ها برای کاربردهای متفاوت تولید می شود، از آن جمله است سیم گالوانیزۀ پوشش کاری شده با روی که زنگ نمی زند، سیم خاردار، تور سیمی برای حصارکشی، و کابل یا سیم بکسل که از بافتن سیم های نازک به صورت طناب به دست می آید. سوزن، سنجاق، میخ و پرچ را از سیم می سازند.

سیم (موسیقی). سیم (موسیقی)(string)
در موسیقی، تارها (زه ها)یی معمولاً از جنس روده (مثل سازهایی از خانواده های ویولن و هارپ) یا فلز (مثل سازهای خانواده های لوت، ویولن، گیتار، و پیانو)، که وسیلۀ تولید نت ها در این سازهایند.