سیلیسیم کربید، سیلیکون کربید ( به انگلیسی: Silicon carbide ) یا کاربوراندم ( به انگلیسی: carborundum ) با فرمول شیمیایی SiC، یکی از مواد دیرگداز و نیمه رسانا است که به صورت خام در طبیعت یافت نمی شود. این ماده به صورت مصنوعی ساخته ( سنتز ) می شود. کاربرد آن در ساخت محصولات دیرگداز و ساینده ها است. پودر سیلیسیوم کاربید مصنوعی از سال ۱۸۹۳ به صورت انبوه برای استفاده به عنوان ساینده، تولید می شود. پودر کاربید سیلیسیم را می توان با تف جوشی به یکدیگر متصل کرد و سرامیک های بسیار سختی را ساخت که به طور گسترده ای در کاربردهایی که نیاز به تحمل بالا دارند، مانند ترمز اتومبیل، کلاچ اتومبیل و صفحات سرامیکی جلیقه های ضد گلوله استفاده می شود.
این محصولات در کوره بلند، دستگاه های اسیدشویی، کوره قائم مس کاتدی، انواع نازل ها و کوره های ذوب فلزات و ساب زدن سنگ های مرمریت مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۲]
تولید در مقیاس وسیع در سال ۱۸۹۰ به ادوارد گودریچ آچسون نسبت داده می شود. [ ۳] آچسون در تلاش برای تهیه الماس مصنوعی بود که مخلوطی از خاک رس ( سیلیکات آلومینیوم ) و کک پودر شده ( کربن ) را در یک کاسه آهن گرم کرد. وی کریستال های آبی تشکیل دهنده را carborundum نامید و معتقد بود که آن ترکیبی جدید از کربن و آلومینیوم شبیه به کوراندوم است. در سال ۱۸۹۳، فردیناند هنری مویسان هنگام بررسی نمونه های سنگ یافت شده در شهاب سنگ Canyon Diablo در آریزونا، ماده معدنی کمیاب طبیعی SiC را کشف کرد. این ماده معدنی به احترام وی moissanite نامگذاری شد. Moissan همچنین SiC را از طریق چندین مسیر، از جمله انحلال کربن در سیلیکون مذاب، ذوب مخلوط کاربید کلسیم و سیلیس و با کاهش سیلیس با کربن در کوره الکتریکی ، سنتز کرد.
آچسون روش ساخت پودر سیلیکون کاربید را در ۲۸ فوریه سال ۱۸۹۳ ثبت اختراع کرد. [ ۴] آچسون همچنین کوره الکتریکی دسته ای را ساخت که امروزه نیز SiC بوسیله آن ساخته می شود و شرکت Carborundum را برای تولید SiC فله ای تشکیل داد، که در ابتدا به عنوان ساینده استفاده می شد. [ ۵]
کاربید سیلیسیم دارای ساختار کریستالی هگزاگونال یا مکعبی است. چگالی این ماده برابر ۲۱/۳ گرم بر سانتی متر مکعب است و دارای مقاومت شیمیایی بالا و مقاومت الکتریکی پایینی است. سختی این ماده در مقیاس موس، بین کوراندوم و الماس است. [ ۶] کاربید سیلیسیم می تواند بدون بروز دادن تغییرات شیمیایی و فیزیکی قابل توجه، تا دمای ۱۰۰۰ درجه سلسیوس را نیز تحمل کند. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین محصولات در کوره بلند، دستگاه های اسیدشویی، کوره قائم مس کاتدی، انواع نازل ها و کوره های ذوب فلزات و ساب زدن سنگ های مرمریت مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۲]
تولید در مقیاس وسیع در سال ۱۸۹۰ به ادوارد گودریچ آچسون نسبت داده می شود. [ ۳] آچسون در تلاش برای تهیه الماس مصنوعی بود که مخلوطی از خاک رس ( سیلیکات آلومینیوم ) و کک پودر شده ( کربن ) را در یک کاسه آهن گرم کرد. وی کریستال های آبی تشکیل دهنده را carborundum نامید و معتقد بود که آن ترکیبی جدید از کربن و آلومینیوم شبیه به کوراندوم است. در سال ۱۸۹۳، فردیناند هنری مویسان هنگام بررسی نمونه های سنگ یافت شده در شهاب سنگ Canyon Diablo در آریزونا، ماده معدنی کمیاب طبیعی SiC را کشف کرد. این ماده معدنی به احترام وی moissanite نامگذاری شد. Moissan همچنین SiC را از طریق چندین مسیر، از جمله انحلال کربن در سیلیکون مذاب، ذوب مخلوط کاربید کلسیم و سیلیس و با کاهش سیلیس با کربن در کوره الکتریکی ، سنتز کرد.
آچسون روش ساخت پودر سیلیکون کاربید را در ۲۸ فوریه سال ۱۸۹۳ ثبت اختراع کرد. [ ۴] آچسون همچنین کوره الکتریکی دسته ای را ساخت که امروزه نیز SiC بوسیله آن ساخته می شود و شرکت Carborundum را برای تولید SiC فله ای تشکیل داد، که در ابتدا به عنوان ساینده استفاده می شد. [ ۵]
کاربید سیلیسیم دارای ساختار کریستالی هگزاگونال یا مکعبی است. چگالی این ماده برابر ۲۱/۳ گرم بر سانتی متر مکعب است و دارای مقاومت شیمیایی بالا و مقاومت الکتریکی پایینی است. سختی این ماده در مقیاس موس، بین کوراندوم و الماس است. [ ۶] کاربید سیلیسیم می تواند بدون بروز دادن تغییرات شیمیایی و فیزیکی قابل توجه، تا دمای ۱۰۰۰ درجه سلسیوس را نیز تحمل کند. [ ۷]
wiki: سیلیسیم کاربید