سیلور سولفادیازین ( به انگلیسی: Silver sulfadiazine ) نوعی آنتی بیوتیک است که به طور معمول در سوختگی های سطحی برای جلوگیری از عفونت به صورت پماد موضعی استفاده می شود. در حال حاضر برای سوختگی های شدیدتر از انواع دیگری از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود. از شایع ترین اثرات جانبی این دارو می توان به خارش، درد و سوزش موضع اشاره کرد. [ ۱] این پماد نباید در دوران بارداری به خصوص در هفته های پایانی بارداری استفاده شود. همچنین مصرف این دارو برای نوزادان زیر ۲ ماهه توصیه نمی شود. سیلور سولفادیازین در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی کشف شد و امروزه به عنوان دارویی ژنریک در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد. [ ۲]
شایع ترین پماد برای پانسمان سوختگی به خصوص سوختگی های درجه دو و سه است. در نوزادان زودرس و نوزادان کمتر از یک ماه نباید از این کرم استفاده کرد. در افراد بالغ قبل از مصرف، نواحی مورد نظر باید کاملاً تمیز شود. پوست سوخته و زائد را هم باید جدا کرد. برای مالیدن کرم از دستکش استریل باید استفاده کرد و یک لایهٔ نازک به ضخامت حدود ۱٫۵ میلی متر از کرم را یک تا ۲ بار در روز روی زخم مالید. ناحیهٔ سوخته همواره باید با لایه ای از کرم پوشیده شده باشد. در صورت فعالیت بدنی، حمام یا دوش، کرم را دوباره باید مصرف کرد. پس از مصرف کرم روی آن را می توان یک پوشش قرار داد یا باز نگه داشت. مصرف دارو را تا بهبودی پوست یا آماده شدن آن جهت پیوند باید ادامه داد.
سیلور سولفادیازین مانند سایر سولفونامیدها به عنوان آنتی بیوتیک گسترده اثر ( وسیع الطیف ) عمل می کند تا احتمال عفونت زخم سوختگی کم شود.
سوزش، خارش، دانه های ریز قرمز رنگ روی پوست ( راش ) از عوارض شایع به دنبال مصرف این دارو است. در صورتی که به نواحی وسیعی از سطح بدن مالیده شود، همانند سایر داروهای سولفونامید احتمال مسمومیت دارد.
در صورت بروز علائم واکنش آلرژیک از جمله مشکل در تنفس، کهیر، ورم صورت، دهان، لب ها و گلو باید به اورژانس مراجعه شود.
با این که خطر بروز عوارض جانبی حاصل از مصرف پماد سیلور سولفادیازین به صورت موضعی اندک است؛ درصورت جذب شدن دارو به جریان خون، عوارض جانبی ممکن است اتفاق بیفتد.
درصورت بروز هر یک از موارد زیر در اولین فرصت به پزشک مراجعه شود:
• ضعف ناگهانی یا احساس ناخوشی، تب، لرز، گلودرد، زخم های دهانی، لثه های قرمز یا متورم، مشکل در بلع
• سهولت در کبود شدن، خونریزی غیر معمول ( بینی، دهان، مقعد، واژن ) ، نقاط قرمز یا بنفش رنگ در زیر پوست
• رنگ پریدگی یا زردی پوست، ادرار تیره رنگ، تب، گیجی، ضعف
• مشکلات کلیوی: ادرار قرمز یا صورتی رنگ، کم شدن یا نبودن ادرار، ورم، افزایش سریع وزن
• مشکلات کبدی: حالت تهوع، احساس درد در بالای معده، خارش، احساس خستگی، از دست دادن اشتها، ادرار تیره رنگ، مدفوع به رنگ خاک رس، زردی پوست و چشم ها
• واکنش شدید پوستی: تب، گلودرد، تورم صورت یا زبان، سوزش چشم، درد پوست همراه با ضایعات پوستی قرمز یا بنفش رنگ که بیشتر در صورت و بالاتنه گسترش می یابند و سبب پوسته پوسته شدن و تاول زدن پوست می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشایع ترین پماد برای پانسمان سوختگی به خصوص سوختگی های درجه دو و سه است. در نوزادان زودرس و نوزادان کمتر از یک ماه نباید از این کرم استفاده کرد. در افراد بالغ قبل از مصرف، نواحی مورد نظر باید کاملاً تمیز شود. پوست سوخته و زائد را هم باید جدا کرد. برای مالیدن کرم از دستکش استریل باید استفاده کرد و یک لایهٔ نازک به ضخامت حدود ۱٫۵ میلی متر از کرم را یک تا ۲ بار در روز روی زخم مالید. ناحیهٔ سوخته همواره باید با لایه ای از کرم پوشیده شده باشد. در صورت فعالیت بدنی، حمام یا دوش، کرم را دوباره باید مصرف کرد. پس از مصرف کرم روی آن را می توان یک پوشش قرار داد یا باز نگه داشت. مصرف دارو را تا بهبودی پوست یا آماده شدن آن جهت پیوند باید ادامه داد.
سیلور سولفادیازین مانند سایر سولفونامیدها به عنوان آنتی بیوتیک گسترده اثر ( وسیع الطیف ) عمل می کند تا احتمال عفونت زخم سوختگی کم شود.
سوزش، خارش، دانه های ریز قرمز رنگ روی پوست ( راش ) از عوارض شایع به دنبال مصرف این دارو است. در صورتی که به نواحی وسیعی از سطح بدن مالیده شود، همانند سایر داروهای سولفونامید احتمال مسمومیت دارد.
در صورت بروز علائم واکنش آلرژیک از جمله مشکل در تنفس، کهیر، ورم صورت، دهان، لب ها و گلو باید به اورژانس مراجعه شود.
با این که خطر بروز عوارض جانبی حاصل از مصرف پماد سیلور سولفادیازین به صورت موضعی اندک است؛ درصورت جذب شدن دارو به جریان خون، عوارض جانبی ممکن است اتفاق بیفتد.
درصورت بروز هر یک از موارد زیر در اولین فرصت به پزشک مراجعه شود:
• ضعف ناگهانی یا احساس ناخوشی، تب، لرز، گلودرد، زخم های دهانی، لثه های قرمز یا متورم، مشکل در بلع
• سهولت در کبود شدن، خونریزی غیر معمول ( بینی، دهان، مقعد، واژن ) ، نقاط قرمز یا بنفش رنگ در زیر پوست
• رنگ پریدگی یا زردی پوست، ادرار تیره رنگ، تب، گیجی، ضعف
• مشکلات کلیوی: ادرار قرمز یا صورتی رنگ، کم شدن یا نبودن ادرار، ورم، افزایش سریع وزن
• مشکلات کبدی: حالت تهوع، احساس درد در بالای معده، خارش، احساس خستگی، از دست دادن اشتها، ادرار تیره رنگ، مدفوع به رنگ خاک رس، زردی پوست و چشم ها
• واکنش شدید پوستی: تب، گلودرد، تورم صورت یا زبان، سوزش چشم، درد پوست همراه با ضایعات پوستی قرمز یا بنفش رنگ که بیشتر در صورت و بالاتنه گسترش می یابند و سبب پوسته پوسته شدن و تاول زدن پوست می شوند.
wiki: سیلور سولفادیازین