سیلودوسین ( انگلیسی: Silodosin ) دارویی برای درمان علامتی هیپرپلازی خوش خیم پروستات ( BPH ) است. [ ۱] این دارو به عنوان یک آنتاگونیست گیرنده α۱ - آدرنرژیک با نور انتخابی بالا ( انتخابی برای پروستات ) عمل می کند.
سیلودوسین برای درمان BPH در مردان بالغ استفاده می شود. [ ۲] [ ۳]
طبق برچسب های اروپایی، سیلودوسین به جز حساسیت بیش از حد شناخته شده هیچ منع مصرفی ندارد. منبع دیگر احتباس مکرر ادرار، عفونت های مکرر ادرار، ماکروهماتوری کنترل نشده، سنگ های مثانه، هیدرونفروز، ترکیب با سایر آنتاگونیست های α۱ یا آگونیست های دوپامین، و نارسایی شدید کلیوی یا کبدی را به عنوان موارد منع مصرف نام می برد. [ ۴] طبق گفته FDA، سیلودوسین با پکسلووید، دارویی که در درمان کووید - ۱۹ استفاده می شود، منع مصرف دارد.
شایع ترین اثر نامطلوب، از دست دادن انتشار سمینال است. به نظر می رسد این امر به دلیل انتخاب بالای سیلودوسین برای گیرنده های α1A باشد.
سایر عوارض جانبی رایج ( در بیش از ۱٪ بیماران ) سرگیجه، افت فشار خون ارتواستاتیک، اسهال، و گرفتگی بینی است. تاکی کاردی ( ضربان قلب سریع ) ، خشکی دهان، حالت تهوع، واکنش های پوستی و اختلال نعوظ کمتر رایج است ( ۰٫۱ تا ۱٪ ) . واکنش های حساسیت در کمتر از ۰٫۰۱ درصد بیماران رخ می دهد. گزارش هایی درباره سندرم عنبیه فلاپی حین عمل در حین استخراج آب مروارید وجود دارد. این عوارض جانبی مشابه سایر آنتاگونیست های α۱ است.
ترکیب سیلودوسین با مهارکننده های قوی آنزیم کبدی CYP3A4، مانند کتوکونازول، به طور قابل توجهی غلظت آن را در پلاسمای خون و ناحیه زیر منحنی آن ( AUC ) افزایش می دهد. مهارکننده های کم توان CYP3A4 مانند دیلتیازم تأثیر کمتری بر این پارامترها دارند، که از نظر بالینی قابل توجه نیست. مهارکننده ها و القاکننده های آنزیم UGT2B7، الکل دهیدروژنازها، و آلدئید دهیدروژنازها، و همچنین ناقل P - گلیکوپروتئین ( P - gp ) نیز ممکن است بر غلظت سیلودوسین در بدن تأثیر بگذارند. دیگوکسین، که توسط P - gp منتقل می شود، تحت تاثیر سیلودوسین قرار نمی گیرد. این بدان معنی است که سیلودوسین به طور قابل توجهی P - gp را مهار یا القا نمی کند.
هیچ تداخل مرتبطی با داروهای ضد فشار خون یا مهارکننده های PDE5 در مطالعات یافت نشد. اگرچه ترکیب با سایر آنتاگونیست های α۱ به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسیلودوسین برای درمان BPH در مردان بالغ استفاده می شود. [ ۲] [ ۳]
طبق برچسب های اروپایی، سیلودوسین به جز حساسیت بیش از حد شناخته شده هیچ منع مصرفی ندارد. منبع دیگر احتباس مکرر ادرار، عفونت های مکرر ادرار، ماکروهماتوری کنترل نشده، سنگ های مثانه، هیدرونفروز، ترکیب با سایر آنتاگونیست های α۱ یا آگونیست های دوپامین، و نارسایی شدید کلیوی یا کبدی را به عنوان موارد منع مصرف نام می برد. [ ۴] طبق گفته FDA، سیلودوسین با پکسلووید، دارویی که در درمان کووید - ۱۹ استفاده می شود، منع مصرف دارد.
شایع ترین اثر نامطلوب، از دست دادن انتشار سمینال است. به نظر می رسد این امر به دلیل انتخاب بالای سیلودوسین برای گیرنده های α1A باشد.
سایر عوارض جانبی رایج ( در بیش از ۱٪ بیماران ) سرگیجه، افت فشار خون ارتواستاتیک، اسهال، و گرفتگی بینی است. تاکی کاردی ( ضربان قلب سریع ) ، خشکی دهان، حالت تهوع، واکنش های پوستی و اختلال نعوظ کمتر رایج است ( ۰٫۱ تا ۱٪ ) . واکنش های حساسیت در کمتر از ۰٫۰۱ درصد بیماران رخ می دهد. گزارش هایی درباره سندرم عنبیه فلاپی حین عمل در حین استخراج آب مروارید وجود دارد. این عوارض جانبی مشابه سایر آنتاگونیست های α۱ است.
ترکیب سیلودوسین با مهارکننده های قوی آنزیم کبدی CYP3A4، مانند کتوکونازول، به طور قابل توجهی غلظت آن را در پلاسمای خون و ناحیه زیر منحنی آن ( AUC ) افزایش می دهد. مهارکننده های کم توان CYP3A4 مانند دیلتیازم تأثیر کمتری بر این پارامترها دارند، که از نظر بالینی قابل توجه نیست. مهارکننده ها و القاکننده های آنزیم UGT2B7، الکل دهیدروژنازها، و آلدئید دهیدروژنازها، و همچنین ناقل P - گلیکوپروتئین ( P - gp ) نیز ممکن است بر غلظت سیلودوسین در بدن تأثیر بگذارند. دیگوکسین، که توسط P - gp منتقل می شود، تحت تاثیر سیلودوسین قرار نمی گیرد. این بدان معنی است که سیلودوسین به طور قابل توجهی P - gp را مهار یا القا نمی کند.
هیچ تداخل مرتبطی با داروهای ضد فشار خون یا مهارکننده های PDE5 در مطالعات یافت نشد. اگرچه ترکیب با سایر آنتاگونیست های α۱ به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است.
wiki: سیلودوسین