نظام مدیریت پولی برتون وودز ( به انگلیسی: Bretton Woods system ) در اواخر جنگ جهانی دوم، قوانین روابط مالی و بازرگانی میان کشورهای ایالات متحده آمریکا، کانادا، اروپای غربی، استرالیا و ژاپن را مشخص کرد[ ۱] . نظام برتون وودز نخستین نمونه از یک نظام پولی کاملاً مشورتی و قراردادی است که با هدف کنترل و مدیریت روابط پولی و اقتصادی میان دولت ها به بهانه مدیریت کشور تأسیس شده است. در نظام برتون وودز هر کشور باید سیاست پولی خود را چنان اتخاذ کند که نرخ مبادله ارز خود را به طلا گره زده و این نرخ را ثابت نگه دارد. نقش صندوق بین المللی پول نیز برطرف کردن ناترازی های موقتی در پرداخت ها است. همچنین، این نظام باید به عدم همکاری میان دیگر کشورها و جلوگیری از ایجاد رقابت برای کاهش ارزش ارزها نیز بپردازد.
آمریکا که دو سوم طلای جهان را زیر کنترل داشت، اصرار داشت که نظام برتون وودز هم بر طلا و هم بر دلار آمریکا مبتنی باشد. نمایندگان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در کنفرانس شرکت کردند ولی بعدها از پذیرش موافقت نامه نهایی سرباز زدند و اعلام کردند نهادهایی که بدین طریق تأسیس شده بودند، «شعب وال استریت ( بازار بورس نیویورک ) » هستند. [ ۲] در ۱۹۴۵ ( میلادی ) و پس از این که شمار کشورهای موافق به رقم مناسبی رسید، این سازمان ها آغاز به کار کردند.
در ۱۵ اوت ۱۹۷۱ آمریکا قابلیت تبدیل دلار آمریکا به طلا را به شکل یک طرفه فسخ کرد و عملاً به نظام برتون وودز پایان داد و دلار را به ارز بی پشتوانه تبدیل کرد. به این اقدام «شوک نیکسون» می گویند که باعث شد شرایطی پدید آید که دلار آمریکا تبدیل به ارز اندوخته بسیاری از کشورها بشود. [ ۳] هم زمان، بسیاری از ارزهای ثابت ( مانند پوند استرلینگ ) نیز شناور شدند.
بنیاد سیاسی نظام برتون وودز متأثر از دو وضعیت ۱ ) بحران های مالی جهانی پس از جنگ جهانی اول و شکست در حل مشکلات اقتصادی که منجر به جنگ دوم شد؛ و ۲ ) تمرکز قدرت در تعداد کمی از کشورها بود.
در دوره بین دو جنگ جهانی، میان کشورهای قدرتمند توافق هایی مانند پیمان ورسای به منظور هماهنگی نرخ تبدیل ارز شده بود؛ ولی این توافق ها شکست خوردند و تنش های سیاسی را بدتر کردند. تجربه جنگ جهانی دوم برای اذهان مقامات رسمی تازه بود. برنامه ریزان برتون وودز امید داشتند که از تکرار پیمان ورسای جلوگیری کنند زیرا آن پیمان موجب تنش های سیاسی و اقتصادی شده و جنگ جهانی دوم را به بار آورده بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآمریکا که دو سوم طلای جهان را زیر کنترل داشت، اصرار داشت که نظام برتون وودز هم بر طلا و هم بر دلار آمریکا مبتنی باشد. نمایندگان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در کنفرانس شرکت کردند ولی بعدها از پذیرش موافقت نامه نهایی سرباز زدند و اعلام کردند نهادهایی که بدین طریق تأسیس شده بودند، «شعب وال استریت ( بازار بورس نیویورک ) » هستند. [ ۲] در ۱۹۴۵ ( میلادی ) و پس از این که شمار کشورهای موافق به رقم مناسبی رسید، این سازمان ها آغاز به کار کردند.
در ۱۵ اوت ۱۹۷۱ آمریکا قابلیت تبدیل دلار آمریکا به طلا را به شکل یک طرفه فسخ کرد و عملاً به نظام برتون وودز پایان داد و دلار را به ارز بی پشتوانه تبدیل کرد. به این اقدام «شوک نیکسون» می گویند که باعث شد شرایطی پدید آید که دلار آمریکا تبدیل به ارز اندوخته بسیاری از کشورها بشود. [ ۳] هم زمان، بسیاری از ارزهای ثابت ( مانند پوند استرلینگ ) نیز شناور شدند.
بنیاد سیاسی نظام برتون وودز متأثر از دو وضعیت ۱ ) بحران های مالی جهانی پس از جنگ جهانی اول و شکست در حل مشکلات اقتصادی که منجر به جنگ دوم شد؛ و ۲ ) تمرکز قدرت در تعداد کمی از کشورها بود.
در دوره بین دو جنگ جهانی، میان کشورهای قدرتمند توافق هایی مانند پیمان ورسای به منظور هماهنگی نرخ تبدیل ارز شده بود؛ ولی این توافق ها شکست خوردند و تنش های سیاسی را بدتر کردند. تجربه جنگ جهانی دوم برای اذهان مقامات رسمی تازه بود. برنامه ریزان برتون وودز امید داشتند که از تکرار پیمان ورسای جلوگیری کنند زیرا آن پیمان موجب تنش های سیاسی و اقتصادی شده و جنگ جهانی دوم را به بار آورده بود.
wiki: سیستم برتون وودز