سیرتوین

سیرتوینها دسته ای از پروتئینها هستند که دارای فعالیت مونو - ADP - ریبوسیل ترانسفراز یا فعالیت داسیلااز، از جمله داستیلاز، دسوسینیلاز، دمالونیلاز، دمیریستوئیلاز و دپالمیتوئیلاز هستند. [ ۲] [ ۳] نام Sir2 از ژن مخمر silent mating - type information regulation 2 گرفته شده است، که مسئول تنظیم سلولی در مخمر است. [ ۴]
از مطالعات درون کشتگاهی، سیرتوین ها در تأثیر بر فرایندهای سلولی مانند پیری، رونویسی، آپوپتوز، التهاب[ ۵] و مقاومت در برابر فشار و همچنین بهره وری انرژی و هوشیاری در شرایط محدودیت کالری نقش دارند. [ ۶] از سال ۲۰۱۸، هیچ مدرک بالینی مبنی بر تأثیر سیرتوئین بر پیری انسان وجود ندارد. [ ۷]
مخمر Sir2 و برخی از آنها، نه همه، سیرتوین ها، دی استیلازهای پروتئینی هستند. بر خلاف دیگر استیل های پروتئین دی استیلاز، که بقایای استیل - لیزین را به سادگی آبکافت می کنند، واکنش غیر استیلاسیون با واسطه سیروتین، استیلاسیون لیزین را به هیدرولیز + NAD زوج می کند. [ ۸] این هیدرولیز باعث تولید O - acetyl - ADP - ribose، بستر استیل شده و نیکوتینامید می شود که خود مهار کننده فعالیت سیرتوین است. وابستگی سیرتوین به NAD + از طریق سلول NAD +: نسبت NADH، سطح مطلق NAD + , NADH یا نیکوتینامید یا ترکیبی از این متغیرها، فعالیت آنزیمی آنها را مستقیماً به وضعیت انرژی سلول پیوند می دهد.
سیروتین هایی که هیستون های استیل زدایی می کنند از نظر ساختاری و مکانیکی از سایر گروه های هیستون داستیلاز ( کلاس های I , IIA , IIB و IV ) ، که دارای پروتئین برابر دیگری هستند و از Zn 2+ به عنوان یک کوفاکتور استفاده می کنند، متمایز هستند.
تحقیقات در مورد پروتئین سیرتوین در سال ۱۹۹۱ توسط لئونارد گوارانته از مؤسسه فناوری ماساچوست آغاز شد. [ ۹] [ ۱۰] علاقه به متابولیسم NAD + بعد از کشف شین ایچیرو ایمایی و همکارانش در آزمایشگاه گارنتی در سال ۲۰۰۰ افزایش یافته است
فعالیت سیرتوین توسط نیکوتین آمید، که به یک سایت گیرنده خاص متصل می شود، مهار می شود. [ ۱۱]