سیدمحمدجعفر طباطبائی نائینی اصفهانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] محمدجعفر طباطبائی نائینی اصفهانی، شاعر و ادیب فاضل در اصفهان می باشد.
میرزا محمّدجعفر طباطبائی نائینی اصفهانی، شاعر و ادیب فاضل، از نوادگان میرزا محمّدرفیع طباطبائی (میرزا رفیعا) نائینی و از نوادگان دختری میرسیّدعلاءالدّین حسین خلیفه سلطان بوده است. وی صاحب صفات نیک و اخلاق پسندیده بوده و محبوب القلوب خاص و عام بود. شعر را نیکو می سروده و شعرای اصفهان همچون آذر بیگدلی و میرسیّد علی مشتاق به مصاحبت و معاشرت با او رغبت تمام داشتند. وی سرانجام درسال ۱۱۶۶ق در اصفهان وفات یافت. مشتاق اصفهانی مادّه تاریخ فوت او را چنین سروده است. مشتاق برای سال فوتش ••••• تاریخ طلب به هر کران رفتگفتش ناگاه ره نوردی: ••••• «راهب صد حیف کز جهان رفت»
فهرست کتابخانه عمومی اصفهان، ج۱، ص۳۶۵.
راهب، در انواع شعر مهارت داشته ولی در زمان حیات به گردآوری و تدوین اشعار خود نپرداخته است. کتابی به نام نادرشاه نامه را نیز به او نسبت می دهند. برادرش میرزا امام علی متخلّص به «حشمت» نیز شاعر و ادیب بوده است. این رباعی از اوست: راهب خُم باده پیر دیری بوده است ••••• پیمانه حریف گرم سیری بوده استاین مُشت گلی که گشت خشت سَرِ خُم ••••• میخواره عاقبت به خیری بوده است
آذربیگدلی، لطفعلی بن آقاخان، تذکره آتشکده، نیمه دوم، ص۴۹۸-۴۹۶.
۱. ↑ فهرست کتابخانه عمومی اصفهان، ج۱، ص۳۶۵.۲. ↑ آذربیگدلی، لطفعلی بن آقاخان، تذکره آتشکده، نیمه دوم، ص۴۹۸-۴۹۶.۳. ↑ مشتاق اصفهانی، میرسیدعلی، دیوان مشتاق، ص۱۷۱.۴. ↑ غفاری کاشانی، ابوالحسن، گلشن مراد، ص۴۲۱-۴۱۹.۵. ↑ حزین لاهیجی، محمدعلی بن ابیطالب، تذکرة المعاصرین حزین، ص۲۱۹.۶. ↑ حسینی سنبهلی، میرحسین دوست، تذکره حسینی، ص۱۳۶.۷. ↑ العجمی، فالح شبیب، صحف ابراهیم، ص۱۴۸.۸. ↑ حسن خان بهادر، سیدمحمدصدیق، تذکره شمع انجمن، ص۲۷۶.۹. ↑ گوپاموی، محمدقدرت الله، تذکره نتایج الافکار، ص۲۸۳-۲۸۰.۱۰. ↑ آقابزرگ تهران، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۴۶-۴۷.۱۱. ↑ آزادبلگرامی، میرغلامعلی بن نوح، خزانه عامره، ص۲۴۶.۱۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۶۰۹.۱۳. ↑ بقائی نائینی، جلال، تذکره سخنوران نائین، ص۴۶-۴۷.
منبع
...

پیشنهاد کاربران

بپرس