سیدمحمدتقی بن حسن ال عطار نجفی

[ویکی فقه] سیدمحمدتقی بن حسن آل عطار نجفی. سیدمحمدتقی بن حسن از شخصیت های آل عطار می باشد؛ این خاندان از خاندان های مشهور علمی و دینی شیعه در نجف، در سده های ۱۲ و ۱۳ هجری بود.
شخصیت مهم دیگر آل عطار، سیدمحمدتقی بن حسن بن هادی بن احمد (۱۳۴۶ق/۱۹۲۸م) نبیرۀ احمد بن محمد است. وی نخست عطاری می کرد، اما از این کار روی گرداند و در طلب دانش های دینی به سامرا رفت و نزد میرزا محمد تهرانی عسکری به فرا گرفتن مقدمات و سطوح فقه و اصول پرداخت. پس از آن در دروس خارج اساتید دیگر حضور یافت و به رغم آن که کار تحصیل علم را دیر آغاز کرده بود، بر بسیاری از فضلای مجتهدین تفوق یافت. چنانکه ممکن بود به مرجعیت عام نیز برسد، اما اجل مهلتش نداد و در پنجاه و چند سالگی در نجف درگذشت. سیدمحمدتقی کلیه ابواب اصول و بسیاری از ابواب فقه را بر پایه استنباط خویش به رشتۀ تحریر درآورده است. از جمله آثار او، کتاب الخاتمه فی خلل الصلاه است که در سال ۱۳۴۴ق تألیف شده و ۷۰۰ صفحۀ بزرگ را در بر می گیرد. آقابزرگ تهرانی نسخۀ دست نویس مؤلف را نزد فرزند وی سید جعفر بن محمدتقی دیده است. جای کنونی این نسخه معلوم نیست.
منبع
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل عطار»، شماره۴۳۹.
...