سیدمحمد بن یحیی الهادی طباطبایی

[ویکی فقه] المرتضی لدین اللـه محمد بن یحیی الهادی (۲۷۸-۳۲۳ ق/۸۹۱-۹۳۵ م)، فقیه، خطیب، متکلم، شاعر، ادیب و دومین فرمان روای طباطبایی یمن بود.
او پس از پدر در اول محرم ۲۹۹ ق/۲۹ اوت ۹۱۱ م به عنوان امام زیدیان به قدرت رسید.گفته شده که چون در آغاز کار مردم در امر امامت او اختلاف کردند، با مخالفان جنگید،
صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۵، ص۱۸۵، به کوشش دیدرینگ و محمد یوسف نجم، بیروت، ۱۳۹۰-۱۳۹۱ ق/۱۹۷۰-۱۹۷۱ م.
آثار فقهی و کلامی او بسیار است و گفته اند به ۱۶ جلد می رسد.از آن میان این ها را می توان نام برد: مختصر کتاب النهی؛ السبع رسائل المنتقاه، نامه ای که پس از درگذشت پدر به مردم طبرستان نوشته؛ مسائل المعقلی در فقه، این آثار در موزۀ بریتانیا موجود است
بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۳، ص۳۳۱، ترجمۀ عبدالحلیم النّجار، قاهره، ۱۹۷۴ م.
او دارای فرزندانی چند بود، از آن میان حسن معروف به اتج از دیگران معروف تر است که در آمل (مازندران) زاده شده است.گروهی از نوادگان او به اصفهان کوچ کردند و به آل «ابوالعسّاف» شهرت یافتند و تا سدۀ ۶ ق/۱۲ م در آن جا ماندند و نیز از میان آنان، جمعی در ساری، ری و خوزستان ساکن شدن.
ابن عنبه، احمد بن علی، عمدة الطالب، ج۱، ص۱۷۷-۱۷۸، نجف، ۱۳۸۰ ق/۱۹۶۱ م.
...