سیدقاسم بن ابراهیم رسی طباطبایی

[ویکی فقه] ترجمان الدین قاسم بن ابراهیم رسّی (۱۷۰-۲۴۴ ق/۷۸۶-۸۵۸ م) که مردی فقیه، متکلم، محقق، مؤلف و مبارز و از افراد مشهور آل طباطبای یمن بود.
وی در مدینه زاده شد و نزد پدر و دیگر عالمان خاندانش تربیت یافت و دانش آموخت.مدتی در رسّ (= کوهی در نزدیکی مدینه) زیست. از این رو به رسّی شهرت پیدا کرد
شرف الدین، احمد حسین، تاریخ الیمن الثقافی، ج۴، ص۲۲۵، قاهره، ۱۳۸۷ ق/۱۹۶۷ م.
او در میان زیدیان از اعتبار ویژه ای برخوردار است، زیرا اولاً نیای پادشاهان و امامان زیدی یمن است و ثانیاً افکار و آرای فقهی او در گسترش مذهب زیدی در سرزمین یمن بسیار مؤثر بوده است و بر همین اساس است که زیدیان یمن را «قاسمیه» نیز می گویند.
ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ج۱، ص۲۷۴، بیروت، ۱۳۹۸ ق/۱۹۷۸ م.
قاسم در خارج از سرزمین یمن نیز پیروانی پیدا کرد که بر اساس آموزش های او مذهب زیدی را در جاهای دیگر پراکندند.برخی از فرزندان و نوادگان او به مصر کوچیدند و در آن جا به تبلیغ پرداختند.یکی از پیروان او جعفر بن محمد نیروسی، از مردم نیروس رویان (بخشی از دیلمان قدیم) بود که مذهب زیدی را در رویان و کلار تبلیغ کرد و زمینۀ گسترش اسلام را در گیلان فراهم آورد.
مادلونگ، و، «سلسله های کوچک شمال ایران»، تاریخ ایران از اسلام تا سلاجقه، ج۴، ص۱۷۹، به کوشش ر ن فرای، ترجمۀ حسن انوشه، تهران، ۱۳۶۳ش.
...