سیدعبدالعظیم بن علیرضا حسینی لنجانی اصفهانی

[ویکی فقه] سیدعبدالعظیم بن علیرضا حسینی لنجانی اصفهانی، از دانشمندان و فقهای قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است.
سیّدعبدالعظیم بن سیّدعلیرضا حسینی لنجانی اصفهانی، عالم فاضل محقّق، حکیم و ادیب شاعر، از دانشمندان قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است. از شاگردان میرزای قمی، سیّدمحمّد مجاهد کربلائی و آقا سیّدعلی طباطبائی (صاحب ریاض) بوده و خود عالمی جلیل و فقیهی بارع بوده است. او پس از تحصیل در عتبات عالیات به هند رفته و در حیدرآباد ساکن شده و به تبلیغ پرداخته تا اینکه در شهر «لکهنو» هند، پس از سال ۱۲۳۱ق وفات یافته است.
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۷۷۷.
کتب زیر از تالیفات اوست: ۱. «تحفه الاصحاب»؛ رساله عملیه به صورت سؤال و جواب و در آن از فتاوای میرزای قمی و آقا سیّدعلی (طباطبائی) استاد خود نقل نموده است. مؤلف آن را از کتاب دیگر خود «الضیاء اللاّمع» استخراج کرده و به فارسی به رشته تحریر درآورده است. کتاب در سال ۱۲۳۱ق تالیف شده و نسخه آن به خط حاج آقا بابا تبریزی خوئی و مورخ ۲۴ ذی قعده ۱۲۶۴ق در کتابخانه سیّد محمّد جزائری در نجف اشرف موجود بوده است.
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۲، ص۲۴۵.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۷۷۷.۲. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۲، ص۲۴۵.
...