[ویکی فقه] سیدعبدالرحیم موسیقی دان اصفهانی، از هنرمندان و موسیقی دانان قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است.
سیّدعبدالرحیم موسیقی دان اصفهانی فرزند سیّدعباس، از هنرمندان قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است. در سال ۱۲۳۲ش در محلّه کوشک اصفهان متولّد شد و از ابتدای جوانی به خاطر داشتن صدای خوش به شغل روضه خوانی پرداخت و ردیف دستگاه های موسیقی را از ابراهیم آقاباشی آموخت. او مردی وارسته و درویش مسلک بود و از راه تعلیم موسیقی و تار امرار معاش می کرد. بسیاری از هنرمندان اصفهان همچون تاج اصفهانی، سلیمان کلانتری، ادیب خوانساری، حبیب شاطرحاجی، حسین شهنازی و ملاّ حسین یزدی، حسین ادیب تخت فولادی، قاضی عسکر و آزاد شهشهانی فنون و اصطلاحات موسیقی را از او آموختند. حسین غضنفری و حسین طاهرزاده نیز غیرمستقیم از تعلیمات او بهره گرفته اند. آواز او در ملاحت و رسائی و گیرائی از مواهب آسمانی شمرده می شد. محفوظات بسیار داشت و اشعار مناسب دستگاه ها و گوشه ها را به مقدار فراوان در حفظ داشت و در مناسب خوانی کم نظیر بود.
وفات
اواخر عمر او به فقر وفاقه گذشته تا اینکه در جمعه ۲۲ شوال ۱۳۵۴ق (مطابق ۲۶ دی ۱۳۱۴ش) وفات یافته و در قبرستان بزرگ جنب مصلی (در تخت فولاد اصفهان) مدفون شد.
همایی، جلال الدین، تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، ص۲۵۰.
۱. ↑ همایی، جلال الدین، تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، ص۲۵۰.۲. ↑ موسیو لومر فرانسوی، نام نامه موسیقی ایران، ج۳، ص۲۸۹.۳. ↑ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.۴. ↑ سپنتا، ساسان، چشم انداز موسیقی ایران، (ویرایش دوم)، ص۱۳۱-۱۳۲.۵. ↑ پدیدآورنده مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، ص۱۹۴-۱۹۵.
منبع
...
سیّدعبدالرحیم موسیقی دان اصفهانی فرزند سیّدعباس، از هنرمندان قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است. در سال ۱۲۳۲ش در محلّه کوشک اصفهان متولّد شد و از ابتدای جوانی به خاطر داشتن صدای خوش به شغل روضه خوانی پرداخت و ردیف دستگاه های موسیقی را از ابراهیم آقاباشی آموخت. او مردی وارسته و درویش مسلک بود و از راه تعلیم موسیقی و تار امرار معاش می کرد. بسیاری از هنرمندان اصفهان همچون تاج اصفهانی، سلیمان کلانتری، ادیب خوانساری، حبیب شاطرحاجی، حسین شهنازی و ملاّ حسین یزدی، حسین ادیب تخت فولادی، قاضی عسکر و آزاد شهشهانی فنون و اصطلاحات موسیقی را از او آموختند. حسین غضنفری و حسین طاهرزاده نیز غیرمستقیم از تعلیمات او بهره گرفته اند. آواز او در ملاحت و رسائی و گیرائی از مواهب آسمانی شمرده می شد. محفوظات بسیار داشت و اشعار مناسب دستگاه ها و گوشه ها را به مقدار فراوان در حفظ داشت و در مناسب خوانی کم نظیر بود.
وفات
اواخر عمر او به فقر وفاقه گذشته تا اینکه در جمعه ۲۲ شوال ۱۳۵۴ق (مطابق ۲۶ دی ۱۳۱۴ش) وفات یافته و در قبرستان بزرگ جنب مصلی (در تخت فولاد اصفهان) مدفون شد.
همایی، جلال الدین، تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، ص۲۵۰.
۱. ↑ همایی، جلال الدین، تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، ص۲۵۰.۲. ↑ موسیو لومر فرانسوی، نام نامه موسیقی ایران، ج۳، ص۲۸۹.۳. ↑ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.۴. ↑ سپنتا، ساسان، چشم انداز موسیقی ایران، (ویرایش دوم)، ص۱۳۱-۱۳۲.۵. ↑ پدیدآورنده مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، ص۱۹۴-۱۹۵.
منبع
...
wikifeqh: سیدعبدالرحیم_بن_سیدعباس_اصفهانی