[ویکی نور] سید حمیری، که نامش اسماعیل بن محمد است، از شاعران متعهد و سلحشوری است که با حماسه سرایی های خود، از حریم حق و فضائل و برتری خاندان نبوت، دفاع می کرد. امام صادق(ع) به او فرمود: «مادرت تو را سید (آقا) نامید و تو در این جهت توفیق یافتی. تو سید شاعران هستی».
او قصاید متعددی سرود. از جمله آنها، قصیده عینیه است که پس از شهادت زید بن امام سجاد(ع) سرود که مطابق روایتی، حضرت رضا(ع) در خواب، پیامبر(ص) را همراه علی و فاطمه و حسن و حسین(ع) مشاهده کرد که در کنارشان، سید حمیری همین قصیده عینیه را می خواند؛ در پایان، پیامبر(ص) به حضرت رضا(ع)فرمود: «این قصیده را حفظ کن و به شیعیان ما امر کن تا آن را حفظ کنند و همواره آن را بخوانند که در این صورت، بهشت را برای آنها ضامن می گردم».
وی، ابتدا، جزء خوارج بود و سپس مذهب کیسانیه را برگزید و در نهایت به راه راست هدایت شد و به جمع شیعه امامیه پیوست. تولدش به سال 105ق، در عمان بوده است و رشد و نمو و زندگی اش در بصره. او با امام صادق(ع)، مصاحب شد و به دیدار امام کاظم(ع) مشرف گردید و طبق نقلی در سال 173ق، در بغداد وفات یافت و همان جا مدفون شد. دیوان شعری از او بر جای مانده است.
محبوبیت او به حدی بود که بزرگان شیعه، هفتاد کفن برای او فرستادند که یکی انتخاب شد و بقیه به صاحبانش رد گردید. آن همه اظهار علاقه امامان و بزرگان شیعه به سید حمیری، ازاین رو بود که او با شعرهای پرمغز و حماسه های بلندمعنی خود، در آن جو خفقان، از حریم پیامبر(ص) و علی(ع) و آل محمد(ص) و آل علی(ع) دفاع می کرد و فضائل آنها را یادآوری می نمود؛ بنابراین، خوب است آنان که این ذوق و طبع را دارند، با حماسه سازی های خود از اسلام و حامیان حقیقی اسلام حمایت کرده و احساسات مردم را گرم و پرشور سازند.
او قصاید متعددی سرود. از جمله آنها، قصیده عینیه است که پس از شهادت زید بن امام سجاد(ع) سرود که مطابق روایتی، حضرت رضا(ع) در خواب، پیامبر(ص) را همراه علی و فاطمه و حسن و حسین(ع) مشاهده کرد که در کنارشان، سید حمیری همین قصیده عینیه را می خواند؛ در پایان، پیامبر(ص) به حضرت رضا(ع)فرمود: «این قصیده را حفظ کن و به شیعیان ما امر کن تا آن را حفظ کنند و همواره آن را بخوانند که در این صورت، بهشت را برای آنها ضامن می گردم».
وی، ابتدا، جزء خوارج بود و سپس مذهب کیسانیه را برگزید و در نهایت به راه راست هدایت شد و به جمع شیعه امامیه پیوست. تولدش به سال 105ق، در عمان بوده است و رشد و نمو و زندگی اش در بصره. او با امام صادق(ع)، مصاحب شد و به دیدار امام کاظم(ع) مشرف گردید و طبق نقلی در سال 173ق، در بغداد وفات یافت و همان جا مدفون شد. دیوان شعری از او بر جای مانده است.
محبوبیت او به حدی بود که بزرگان شیعه، هفتاد کفن برای او فرستادند که یکی انتخاب شد و بقیه به صاحبانش رد گردید. آن همه اظهار علاقه امامان و بزرگان شیعه به سید حمیری، ازاین رو بود که او با شعرهای پرمغز و حماسه های بلندمعنی خود، در آن جو خفقان، از حریم پیامبر(ص) و علی(ع) و آل محمد(ص) و آل علی(ع) دفاع می کرد و فضائل آنها را یادآوری می نمود؛ بنابراین، خوب است آنان که این ذوق و طبع را دارند، با حماسه سازی های خود از اسلام و حامیان حقیقی اسلام حمایت کرده و احساسات مردم را گرم و پرشور سازند.
wikinoor: سیدحمیری،_اسماعیل_بن_محمد