سیدحسین بن محمدرضا بروجردی

[ویکی فقه] بروجردی، حسین بن محمدرضا، از علمای امامیه در قرن سیزدهم و صاحب منظومه ای در رجال است.
به گفته خودش، در شوال ۱۲۳۸ به دنیا آمد و در شهرهای نجف و کربلا و بروجرد نزد علمایی چون صاحب جواهر و شیخ محمدحسن کاشف الغطاء و شیخ محمّدحسین صاحب فصول و سیدشفیع جاپلقی و سیّد جعفر دارابی به تحصیل فقه و اصول و تفسیر و رجال پرداخت
محسن امین، اعیان الشیعة، ج۶، ص۱۸، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
شهرت عمده بروجردی به دلیل سرودن منظومه ای است در ۱۳۱۳ بیت در علم رجال به نام زبدة المقال (یا نخبة المقال) که از دقّت و ایجاز و فصاحت برخوردار است.
محدّث قمی تاریخ در گذشت عالمان مشهور را از این کتاب نقل کرده است.
عباس قمی، فوائد الرضویة فی احوال علماء المذهب الجعفریة، ج۱، ص۱۵۵، (بی جا، بی تا).
بروجردی تفسیری بزرگ نیز داشته که مقدمه و بخشی از سوره بقره آن پایان یافته است.
جزء۲، قسم ۱، ص ۳۹۲، محمد محسن آقا بزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، جزء۲: الکرام البررة، مشهد۱۴۰۴.
...