سیدحسین بن رضا حسینی لاهیجی بادکوبه ای

[ویکی فقه] سیدحسین بن رضا حسینی لاهیجی معروف به بادکوبه، از علمای امامیه در قرن چهاردهم و از مدرسان بزرگ کلام و فلسفه و عرفان در نجف بوده و علامه طباطبایی از شاگردان وی می باشد.
سید حسین در سال ۱۲۹۳ هـ . ق
. برابر با ۱۲۵۴ هـ . ش و ۱۸۷۶ م.
دانشمند فرزانه، بادکوبه ای از ابتدای نوجوانی به تحصیل دانش اسلامی روی آورد و مقدمات علوم حوزوی را نزد پدر فرا گرفت. پس از رحلت پدر گرامی اش جهت فراگیری علوم اسلامی وطن خود را ترک گفت و به تهران رفت و در مدرسه «صدر» ساکن شد. ایشان به مدت هفت سال در تهران اقامت گزید و از محضر علمی نوابغ روزگار مانند: حکیم متأله سیدابوالحسن جلوه (۱۲۳۸ ـ ۱۳۱۴ هـ . ق.)
. در آسمان معرفت، حسن حسن زاده آملی، ص ۳۵۱ ـ ۳۲۹.
این عالم فرهیخته، در پی سال ها تحقیق و پژوهش در محضر فرزانگان مشهور حوزه به چنان درجه ای از علم دست یازید که نامش زبانزد فضلا و دانشوران حوزه علمیه نجف گردید. محفل درس او آکنده از حضور مشتاقان علوم اسلامی بود و حدود چهار دهه به تدریس سطوح عالیه فقه، اصول، فلسفه، عرفان و کلام پرداخت. در اثر نبوغ و استعداد ذاتی وی، تدریس فلسفه اش شهرت بسزایی یافت و از درس فقه و اصول او پیشی گرفت و در نجف کمتر کسی در علوم عقلی همتراز او بود.
. دایره المعارف تشیع، حاج سید جوادی، خرمشاهی، فانی، ج۳، ص ۱۸.
...