سیداسدالله شفتی بیدابادی اصفهانی

[ویکی فقه] سیداسدالله شفتی بیدآبادی اصفهانی. سید اسدالله فرزند سید محمدباقر شفتی (سید حجة الاسلام) و از نوادگان حضرت امام موسی کاظم ، علیه السلام، بود که در سال ۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ هجری قمری در اصفهان متولد شد.
با تولد سید اسدالله، منزل سید حجة الاسلام غرق در نور و شادی گردید و ایشان خداوند را به واسطه ی این نعمت عظیم شکرگزار بودند. سیداسدالله، اندک اندک، بالید و دوران کودکی و نوجوانی را در اصفهان تحت تربیت پدر و مادر خویش پشت سر نهاد و در محضر پدر و دیگران تحصیل کرد و درس زندگی و کمال را از آنان فرا گرفت و روز به روز بر خلاقیت و شکوفایی علمی اش افزوده شد. (در عموم کتابها تولد وی را بدون ذکر روز ، هفته و ماه در سال ۱۲۲۷ هجری قمری نوشته اند، مانند الکرام البررة ، دایرة المعارف تشیع ، معارف الرجال ) (در کتاب هایی مانند مکارم الاثار ، المآثر والاثار و الذریعة الی تصانیف الشیعة سال ۱۲۲۸ هجری قمری ذکر گردیده است) ( سید مصلح الدین مهدوی در تذکرة القبور به هر دو سال (۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ هـ. ق) اشاره نموده است) مادر وی نیز ظاهرا از سادات محترم طباطبایی زواره بود.
بیان المفاخر، سید مصلح الدین مهدوی، ج۲، ص۲۴۸، چاپ اول، انتشارات کتابخانه ی مسجد سید صفهان.
← سید ابراهیم بن سید محمد باقر موسوی قزوینی حائری
در سایه سار کوشش های علمی حاج سید اسدالله شفتی اصفهانی، رحمةالله علیه، جمع کثیری از علما و فضلای اصفهان و دیگر شهرهای ایران برای استفاده ی علمی از محضر ایشان و کسب اجازه ی روایتی و اجتهاد و درک فیوض معنوی، خدمتش مشرف شدند و در مکتب علمی و دینی او بالیدند و در آسمان دانش و ایمان به نورافشانی پرداختند.چون حوزه ی درسی آن عالم ربانی، علاوه بر مقام علمی در زهد و تقوا و اعراض از ریاست های دنیایی و فضایل و ملکات انسانی بر عموم علما تفوق و برتری داشت، از ویژگی های احسن عبادی و اخلاقی او نیز بهره ها بردند.مرحوم ملاحبیب الله شریف کاشانی درباره ی کیفیت تدریس او چنین می نویسد:با وجود این که فاضل و متبحر بود، درس اصول نمی گفت و از کتب فقه، معاملات را تدریس نمی فرمود، بلکه درس او منحصر در عبادات بود و می فرمود که پدرم مرا این گونه وصیت فرموده است.
لباب الالقاب، حبیب الله شریف کاشانی، ص۷۱.
...