سیدابوالقاسم بن ابراهیم صفوی موسوی اصفهانی

[ویکی فقه] سیّدابوالقاسم صفوی، از علما و فضلای اصفهان و رشد یافته مکتب نجف اشرف در قرن سیزده هجری بوده است.
سیّدابوالقاسم صفوی فرزند ابراهیم بن عبدالحسین بن هادی بن ابراهیم صفوی موسوی اصفهانی، عالم فاضل محقّق، در عید غدیر (۱۸ ذی حجّه) ۱۲۸۳ق در اصفهان متولّد شده، و در اصفهان و نجف اشرف تحصیل کرده، و از خواصّ اصحاب و شاگردان آقا سیّدمحمّد کاظم طباطبایی یزدی و محرّر ایشان بوده، و به این خاطر به «سیّدابوالقاسم محرّر» شهرت داشته است. وی از آقا میرزا محمّدهاشم چهارسوقی و دیگران اجازه داشت، و سیّدمهدی غریفی بحرینی از او روایت می کند. سیّدابوالقاسم صفوی در ۶ ربیع الثّانی سال ۱۳۷۰ق در نجف اشرف وفات یافت، در حجره متّصل به باب طوسی، طرف راست داخل شونده به صحن، مدفون گردید.
آثار و تالیفات
کتب زیر از او است:۱. ابواب الجنان، در اعمال شب و روز، مطبوع؛۲. انیس المقلّدین؛۳. ترجمه جلد پنجم مجالس السنّیه تالیف علاّمه سیّدمحسن امین؛۴. جامع الرّسائل العملیّه، مجموعه ای از فتاوای مرحوم آقا سیّدمحمّدکاظم یزدی و جمعی از بزرگان؛۵. رساله ای در کُر؛۶. صراط النّجاه، ترجمه وسیله النّجاه مرحوم آیت اللّه آقا سیّدابوالحسن اصفهانی، که چندین مرتبه چاپ شده است؛۷. ترجمه عروه الوثقی به نام الغایه القصوی، مطبوع.
منبع
مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۳۲۷.
...