سیدابراهیم بن سیدمرتضی موسوی چهرازی لنجانی

[ویکی فقه] سیدابراهیم بن سیدمرتضی موسوی چهرازی لنجانی، از پزشکان اصفهان در قرن سیزده هجری شمسی بوده است.
دکتر ابراهیم چهرازی فرزند سیّدمرتضی موسوی لنجانی، پزشک دانشمند و استاد دانشکده پزشکی در سال ۱۲۸۷ش در قریه «چهراز» لنجان متولّد شد. در اصفهان به تحصیل در مقطع ابتدایی و متوسّطه پرداخت، و در تهران به تحصیل در مدرسه دارالفنون مشغول شد، و پس از شرکت در کلاس های مدرسه طب در تهران به فرانسه رفت، و به تحصیل در رشته اعصاب و روان پرداخت، و به درجه دکترا نائل شد. وی پس ازبازگشت به ایران به تدریس در دانشکده پزشکی تهران و طبابت و خدمت در بیمارستان رازی، مرکز پزشکی قانونی، بیمارستان روزبه و سایر مراکز پزشکی پرداخت. او از مؤسّسین و دبیر انجمن مبارزه با تریاک و الکل بوده است. پزشکی نیکوکار و خیرخواه بوده، و در رفع مشکلات هم نوعان خود از هیچ اقدامی فروگذار ننموده است. علاوه بر آن، دانشمندی محقّق و پرکار بود، و ده ها تالیف و مقاله را به رشته تحریر درآورد.
آثار و تالیفات
برخی از تالیفات ایشان عبارت اند از: ۱. اهلیّت تربیت فکری و روحی؛۲. سردرد و علل و طرق معالجه آن، چاپ شده؛۳. طبیب در جامعه، چاپ شده؛۴. امراض اعصاب محیطی و نخاع، چاپ شده؛۵. بیماری های مغز و پی جلد اوّل و دوم، چاپ شده؛۶. شاه نامه آخرش خوش است، و غیره.
موحدی، محمدمهدی، زندگی نامه پزشکان نام آور معاصر ایران، ج۲، ص۷۳-۷۷.
۱. ↑ موحدی، محمدمهدی، زندگی نامه پزشکان نام آور معاصر ایران، ج۲، ص۷۳-۷۷.۲. ↑ مشار، خان بابا، مؤلّفین کتب چاپی، ج۱، ص۴۷.
منبع
...