سید یحیی مدرسی زاده یزدی

[ویکی اهل البیت] یکی از علمای عامل و ربانی برخاسته از یزد، مرحوم آیت الله حاج سید یحیی مدرسی زاده یزدی است. این مقاله برای آشنایی با این شخصیت فرزانه به رشته تحریر درآمده است.
آیت الله مدرسی در سال 1320 ق. در خانواده ای مذهبی در یزد پا به عرصه وجود گذاشت و با تولد خویش شادی و سرور را برای خانواده مدرسی هدیه آورد.(1)
پدر بزرگوارش میرزا سید علی اصغر و پدر پدرش میرزا محمدتقی است. جد آیت الله مدرسی زاده، حاج میر زین العابدین (متوفای 1272 ق) - برادر میرزا سید محمدعلی مدرس یزدی (1193-1265 ق) - می باشد.(2)
حاج سید یحیی، در کودکی پا به مکتب خانه «شیخ عالی جناب» گذاشت که معمولاً بزرگ زادگان در مدرسه خان (در یزد) نزد او به مکتب می رفتند. سپس مقدمات دروس حوزوی و دروس سطح را نزد علمای بنام حوزه علمیه یزد پشت سر گذاشت. در سال 1341 ق. با دوست خود، مرحوم باعثی یزدی (1382 ق)، آهنگ قم نمود و در آن حوزه تازه تأسیس، از محضر علمای اعلام آن جا بهره گرفت.
ایشان ده سال در قم به تحصیل ادامه داد و با تحمل رنج و غربت، در سال 1351 ق. رهسپار عتبات عالیات و نجف اشرف شد تا در آن جا به تکمیل مراحل تحصیلی خود بپردازد و استفاده بیشتری از محضر علمای آن حوزه ببرد. او با تلاش و پشتکار فراوان توانست تا مرحله اجتهاد پیش رود و در این زمینه موفق به اخذ اجازه اجتهاد از شخصیت های بزرگ آن زمان: آیت الله حایری یزدی (1276-1355 ق) و سید ابوالحسن اصفهانی (1284-1365 ق)، شد. و نیز از طرف محدث عظیم الشأن شیخ آقا بزرگ تهرانی (1293-1389 ق) و دیگران اجازه روایی دریافت کرد.
آیت الله مدرسی همزمان با شرکت در درس های محققانه حوزه علمیه نجف، به تدریس علوم حوزوی در مقطع سطح و سطح عالی پرداخت. او از سال 1362 ق. به تعلیم و تربیت طلاب و فضلا در مقطع درس خارج فقه و اصول مشغول شد.(3)