[ویکی اهل البیت] آیت الله سید محمدمهدی درچه ای برادر کوچکتر آقا سید محمدباقر درچه ای، از مراجع بزرگوار تقلید و شهره به علم، تقوا، امانت و صداقتدر زمان خود بود. او در حوزه علمیه اصفهان و حوزه علمیه نجف تحصیل نمود و در مدرسه نیم آور اصفهان به تدریس پرداخت. بعد از فوت علامه درچه ای، امامت مسجد و تدریس در مسجد نو اصفهان به وی واگذار شد.
وی آخرین فرزند سید مرتضی درچه ای بود که در سال 1278 هـ.ق در قریه درچه متولد شد. سید محمدمهدی تحصیلات خود را نزد پدر فرزانه اش تا ده سالگی فراگرفت. در همین سنین بود که غبار یتیمی بر سر و رویش نشست و پدر و استادش را از دست داد.
سید محمدمهدی پس از فقدان پدر، به اتفاق برادرش سید محمدصادق، به اصفهان هجرت کرد و در حوزه علمیه اصفهان، در نهایت تنگدستی و کمال قناعت، با جدیت به تحصیلات علوم دینی ادامه داد.
آیت الله سید محمدمهدی درچه ای در سال 1310 هـ.ق به نجف مهاجرت کرد و مدت 7 سال در جوار تربت پاک امام علی علیه السلام با جدیت کامل به تحصیل اشتغال ورزید.
از جمله استادان وی در فقه و اصول، آیت الله آقا حاج میرزا بدیع موسوی (متوفا: 1318 هـ.ق) آیت الله شیخ محمدحسن نجفی (متوفا: 1317 هـ.ق) حاج میرزا ابوالمعالی کرباسی (متوفا: 1315 هـ.ق) و آیت الله حاج شیخ محمدباقر بن شیخ محمدتقی صاحب حاشیه (نوه مرحوم آیت الله شیخ جعفر کاشف الغطا کبیر) (متوفا: 1301 هـ.ق) است. او علوم عقلی را نزد آخوند ملا محمد کاشی فراگرفت.
وی از استادان خود در نجف چنین نام می برد:
آیت الله سید محمدمهدی درچه ای در طول هفت سال اقامت در نجف، خاطراتی دارد؛ او در این باره می گوید: «شبی پس از نماز و مشاغل درسی به مدرسه آمدم و داخل حجره شدم. دیدم هیچ چیزی حتی وسیله روشنایی و خوراکی در حجره نیست و اتفاقاً شب عید بود. بیرون آمدم و استخاره کردم یک سوره «اذا وقعه الواقعه» (را) قدم زنان اطراف صحن مدرسه بخوانم، خوب آمد. خواندم. استخاره کردم تکرار کنم، خوب آمد و این عمل چند مرتبه تکرار شد. سپس استخاره کردم بروم داخل حجره. بنشینم خوب آمد، همان کردم. دیدم کسی آمد پشت درب و آن را کوبید و صدا زد؛ درب را بازکردم. دیدم یکی از شخصیت های نجف است، مرا دعوت کرد برای مهمانی (که) آن شب به خانه اش بروم. قبول کردم و رفتم. برای خواب هم مرا نگه داشت. فردا مرا به حمام برد؛ پس از بیرون شدن از حمام؛ دیدم وسائل حمام تازه و لباس نو و بسیار خوب از قبیل عبا، عمامه، قبا و پیراهن و غیره را تماماً گذارده تا بپوشم. بعداً که به مدرسه آمدم؛ دیدم مقداری پول طلا هم در جیب قبا برای مخارج بعدی گذارده بود».
آیت الله سید محمدمهدی درچه ای در سال 1317 هـ.ق،از نجف به اصفهان بازگشت. وسایل بازگشت وی را یکی از حاجیان درچه که به نجف رفته بود، فراهم کرده بود. پس از بازگشت به اصفهان، حوزه درسی ایشان مانند گذشته از درس های پرجمعیت بوده (است) و یک دوره قوانین برای جمعیت انبوهی از فضلا تدریس نموده و بعد از آن آن چه از ایشان تقاضای درس قوانین می کنند قبول نکرده تا آن که یکی از فرزندانشان مریض می شود، برای شفای او نذر می کند؛ تقاضای طلاب را اجابت نماید ولذا یک دوره دیگر نیز می گویند و سپس مکاسب، رسائل، کفایه و درس خارج فقهاً و اصولاً در دوره هایی و شاگردان زیادی پرورش دادند و مجلس درس را در مسجد نو بازار (اصفهان) قرار داده؛ در ایوان قبله تدریس می فرمودند و سپس به مدرسه نیم آور می آمدند و ساعاتی را در حجره اشتغال به مطالعه داشتند و در ضمن مراجعات مردم به ایشان، قسمتی آنجا انجام می گرفت.
وی آخرین فرزند سید مرتضی درچه ای بود که در سال 1278 هـ.ق در قریه درچه متولد شد. سید محمدمهدی تحصیلات خود را نزد پدر فرزانه اش تا ده سالگی فراگرفت. در همین سنین بود که غبار یتیمی بر سر و رویش نشست و پدر و استادش را از دست داد.
سید محمدمهدی پس از فقدان پدر، به اتفاق برادرش سید محمدصادق، به اصفهان هجرت کرد و در حوزه علمیه اصفهان، در نهایت تنگدستی و کمال قناعت، با جدیت به تحصیلات علوم دینی ادامه داد.
آیت الله سید محمدمهدی درچه ای در سال 1310 هـ.ق به نجف مهاجرت کرد و مدت 7 سال در جوار تربت پاک امام علی علیه السلام با جدیت کامل به تحصیل اشتغال ورزید.
از جمله استادان وی در فقه و اصول، آیت الله آقا حاج میرزا بدیع موسوی (متوفا: 1318 هـ.ق) آیت الله شیخ محمدحسن نجفی (متوفا: 1317 هـ.ق) حاج میرزا ابوالمعالی کرباسی (متوفا: 1315 هـ.ق) و آیت الله حاج شیخ محمدباقر بن شیخ محمدتقی صاحب حاشیه (نوه مرحوم آیت الله شیخ جعفر کاشف الغطا کبیر) (متوفا: 1301 هـ.ق) است. او علوم عقلی را نزد آخوند ملا محمد کاشی فراگرفت.
وی از استادان خود در نجف چنین نام می برد:
آیت الله سید محمدمهدی درچه ای در طول هفت سال اقامت در نجف، خاطراتی دارد؛ او در این باره می گوید: «شبی پس از نماز و مشاغل درسی به مدرسه آمدم و داخل حجره شدم. دیدم هیچ چیزی حتی وسیله روشنایی و خوراکی در حجره نیست و اتفاقاً شب عید بود. بیرون آمدم و استخاره کردم یک سوره «اذا وقعه الواقعه» (را) قدم زنان اطراف صحن مدرسه بخوانم، خوب آمد. خواندم. استخاره کردم تکرار کنم، خوب آمد و این عمل چند مرتبه تکرار شد. سپس استخاره کردم بروم داخل حجره. بنشینم خوب آمد، همان کردم. دیدم کسی آمد پشت درب و آن را کوبید و صدا زد؛ درب را بازکردم. دیدم یکی از شخصیت های نجف است، مرا دعوت کرد برای مهمانی (که) آن شب به خانه اش بروم. قبول کردم و رفتم. برای خواب هم مرا نگه داشت. فردا مرا به حمام برد؛ پس از بیرون شدن از حمام؛ دیدم وسائل حمام تازه و لباس نو و بسیار خوب از قبیل عبا، عمامه، قبا و پیراهن و غیره را تماماً گذارده تا بپوشم. بعداً که به مدرسه آمدم؛ دیدم مقداری پول طلا هم در جیب قبا برای مخارج بعدی گذارده بود».
آیت الله سید محمدمهدی درچه ای در سال 1317 هـ.ق،از نجف به اصفهان بازگشت. وسایل بازگشت وی را یکی از حاجیان درچه که به نجف رفته بود، فراهم کرده بود. پس از بازگشت به اصفهان، حوزه درسی ایشان مانند گذشته از درس های پرجمعیت بوده (است) و یک دوره قوانین برای جمعیت انبوهی از فضلا تدریس نموده و بعد از آن آن چه از ایشان تقاضای درس قوانین می کنند قبول نکرده تا آن که یکی از فرزندانشان مریض می شود، برای شفای او نذر می کند؛ تقاضای طلاب را اجابت نماید ولذا یک دوره دیگر نیز می گویند و سپس مکاسب، رسائل، کفایه و درس خارج فقهاً و اصولاً در دوره هایی و شاگردان زیادی پرورش دادند و مجلس درس را در مسجد نو بازار (اصفهان) قرار داده؛ در ایوان قبله تدریس می فرمودند و سپس به مدرسه نیم آور می آمدند و ساعاتی را در حجره اشتغال به مطالعه داشتند و در ضمن مراجعات مردم به ایشان، قسمتی آنجا انجام می گرفت.
wikiahlb: سید_محمدمهدی_درچه_ای
[ویکی فقه] وی آخرین فرزند سید مرتضی درچه ای بود که در سال ۱۲۷۸ هـ . ق در قریه درچه متولد شد. سید محمد مهدی تحصیلات خود را نزد پدر فرزانه اش تا ده سالگی فرا گرفت. در همین سنین بود که غبار یتیمی بر سر و رویش نشست و پدر و استادش را از دست داد.آیة الله سید محمد مهدی درچه ای، برادر کوچک تر آقا سید محمد باقر در علم، تقوا، امانت و صداقت، زبانزد خاص و عام بود.سید مهدی درچه ای از مجتهدین و مدرسین حوزه اصفهان بود. او در حوزه علمیه اصفهان و حوزه علمیه نجف تحصیل نمود و در مدرسه نیم آور اصفهان به تدریس پرداخت. بعد از فوت علامه درچه ای، امامت مسجد و تدریس در مسجد نو اصفهان به وی واگذار شد.
سید محمد مهدی پس از فقدان پدر، به اتفاق برادرش سید محمد صادق، به اصفهان هجرت کرد و در حوزه علمیه اصفهان، در نهایت تنگدستی و کمال قناعت، با جدیت به تحصیلات علوم دینی ادامه داد.
استادان
از جمله استادان وی در فقه و اصولآیة الله آقا حاج میرزا بدیع موسوی (متوفا: ۱۳۱۸ هـ . ق)آیة الله شیخ محمد حسن نجفی (متوفا: ۱۳۱۷ هـ . ق).حاج میرزا ابوالمعالی کرباسی (متوفا: ۱۳۱۵ هـ . ق)آیة الله حاج شیخ محمد باقر بن شیخ محمد تقی صاحب حاشیه (نوه مرحوم آیة الله شیخ جعفر کاشف الغطا کبیر) (متوفا: ۱۳۰۱ هـ . ق) است.او علوم عقلی را نزد آخوند ملا محمد کاشی فرا گرفت.
← استادان نجف
آیة الله سید محمد مهدی درچه ای در سال ۱۳۱۰ هـ . ق به نجف مهاجرت کرد و مدت ۷ سال در جوار تربت پاک امام علی ـ علیه السلام ـ با جدیت کامل به تحصیل اشتغال ورزید.
. از مکتوبات حجة الاسلام سید تقی درچه ای.
...
سید محمد مهدی پس از فقدان پدر، به اتفاق برادرش سید محمد صادق، به اصفهان هجرت کرد و در حوزه علمیه اصفهان، در نهایت تنگدستی و کمال قناعت، با جدیت به تحصیلات علوم دینی ادامه داد.
استادان
از جمله استادان وی در فقه و اصولآیة الله آقا حاج میرزا بدیع موسوی (متوفا: ۱۳۱۸ هـ . ق)آیة الله شیخ محمد حسن نجفی (متوفا: ۱۳۱۷ هـ . ق).حاج میرزا ابوالمعالی کرباسی (متوفا: ۱۳۱۵ هـ . ق)آیة الله حاج شیخ محمد باقر بن شیخ محمد تقی صاحب حاشیه (نوه مرحوم آیة الله شیخ جعفر کاشف الغطا کبیر) (متوفا: ۱۳۰۱ هـ . ق) است.او علوم عقلی را نزد آخوند ملا محمد کاشی فرا گرفت.
← استادان نجف
آیة الله سید محمد مهدی درچه ای در سال ۱۳۱۰ هـ . ق به نجف مهاجرت کرد و مدت ۷ سال در جوار تربت پاک امام علی ـ علیه السلام ـ با جدیت کامل به تحصیل اشتغال ورزید.
. از مکتوبات حجة الاسلام سید تقی درچه ای.
...
wikifeqh: آیة_الله_سید_محمد_مهدی_درچه_ ای