[ویکی اهل البیت] سید علی مولانا، فرزند عالم جلیل القدر، فقیه و اصولی برجسته آیت الله العظمی سید محمد مولانا است. وی در 1294 ق. در تبریز متولد شد و پس از طی مقدمات علوم اسلامی راهی نجف اشرف گردید و از محضر اساتید بزرگی همچون: فاضل شربیانی، شیخ الشریعه اصفهانی و شیخ هادی تهرانی استفاده کرد و خود به مقام استادی در آن حوزه کهن نایل آمد. ایشان پس از مراجعت به تبریز به تدریس، تبلیغ، تألیف و رسیدگی به امور دینی مردم همت گمارد.
نویسنده علماء معاصرین درباره وی نوشته است: «آن مرحوم از اکابر مجتهدین تبریز و مرجع احکام و فتاوا، محقق مدقق، ثقه، فقیه، اصولی، عالم عامل، فاضل عادل متواضع، متخلق به اخلاق حمیده، منصف در مقام مباحثه، غیر مجادل در مواقع مذاکره. نظیر او را در این اوصاف پسندیده ندیدم...».
آن بزرگوار در 1363 ق. به رحمت الهی رسید. براهین الحق، مصباح الوسائل فی شرح الرسائل، مصباح السالکین و طریق الهدایة فی علم الدرایه از آثار آن بزرگوار است.
سید علی مولانا در شب شانزدهم ربیع الاول 1320 ق. در نجف اشرف به دنیا آمد. سید علی پس از مراجعت پدرش به تبریز و گذراندن ایام کودکی در این شهر، نزد پدر گرامی اش فراگیری علوم اسلامی را آغاز کرد.
علوم عربی، ادبیات و فقه و اصول را تا سطح در تبریز پشت سرگذاشت و از محضر اساتید آن روز حوزه تبریز استفاده کرد. اما از آن جا که این حوزه طبع بلند و همت عالی او را اقناع نمی کرد، با ارشاد و راهنمایی پدر تصمیم گرفت که به مرکز دانش و فقاهت، یعنی حوزه علمیه نجف اشرف هجرت کند. در سال 1340 ق. راهی عراق شد و در جوار آستان ملک پاسبان، امام امیرالمومنین علیه السلام مشغول کسب فیض گشت.
حاج سید علی مولانا در حوزه نورانی نجف اشرف از خرمن علم دانشمندان و بزرگان خوشه چینی کرد و رشد یافت. اساتیدی که وی از آن ها استفاده کرده است، عبارتند از آیات بزرگوار:
آقا سید علی مولانا پس از سال ها استفاده از محضر این بزرگان و پشت سرگذاشتن مراتب عالی تحصیل، موفق به اخذ به درجه اجتهاد گردید. ایشان دارای اجازه اجتهاد و روایت از استاد بزرگ خود مرحوم علامه محمدحسین کاشف الغطاء بود. در این اجازه آمده است: «او را در علم و فضیلت و خصوصیات ممتاز، بسان ستاره ای درخشان، بلکه ماه نورافشان، یافتیم که پس از زحمات و تلاش های فراوان به مقام اجتهاد رسید، همراه با تقوا و پارسایی...».
او از مرحوم آیت الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی نیز دارای اجازه اجتهاد و روایت بود، که متن و صورت این دو اجازه در خانواده ایشان موجود است.
نویسنده علماء معاصرین درباره وی نوشته است: «آن مرحوم از اکابر مجتهدین تبریز و مرجع احکام و فتاوا، محقق مدقق، ثقه، فقیه، اصولی، عالم عامل، فاضل عادل متواضع، متخلق به اخلاق حمیده، منصف در مقام مباحثه، غیر مجادل در مواقع مذاکره. نظیر او را در این اوصاف پسندیده ندیدم...».
آن بزرگوار در 1363 ق. به رحمت الهی رسید. براهین الحق، مصباح الوسائل فی شرح الرسائل، مصباح السالکین و طریق الهدایة فی علم الدرایه از آثار آن بزرگوار است.
سید علی مولانا در شب شانزدهم ربیع الاول 1320 ق. در نجف اشرف به دنیا آمد. سید علی پس از مراجعت پدرش به تبریز و گذراندن ایام کودکی در این شهر، نزد پدر گرامی اش فراگیری علوم اسلامی را آغاز کرد.
علوم عربی، ادبیات و فقه و اصول را تا سطح در تبریز پشت سرگذاشت و از محضر اساتید آن روز حوزه تبریز استفاده کرد. اما از آن جا که این حوزه طبع بلند و همت عالی او را اقناع نمی کرد، با ارشاد و راهنمایی پدر تصمیم گرفت که به مرکز دانش و فقاهت، یعنی حوزه علمیه نجف اشرف هجرت کند. در سال 1340 ق. راهی عراق شد و در جوار آستان ملک پاسبان، امام امیرالمومنین علیه السلام مشغول کسب فیض گشت.
حاج سید علی مولانا در حوزه نورانی نجف اشرف از خرمن علم دانشمندان و بزرگان خوشه چینی کرد و رشد یافت. اساتیدی که وی از آن ها استفاده کرده است، عبارتند از آیات بزرگوار:
آقا سید علی مولانا پس از سال ها استفاده از محضر این بزرگان و پشت سرگذاشتن مراتب عالی تحصیل، موفق به اخذ به درجه اجتهاد گردید. ایشان دارای اجازه اجتهاد و روایت از استاد بزرگ خود مرحوم علامه محمدحسین کاشف الغطاء بود. در این اجازه آمده است: «او را در علم و فضیلت و خصوصیات ممتاز، بسان ستاره ای درخشان، بلکه ماه نورافشان، یافتیم که پس از زحمات و تلاش های فراوان به مقام اجتهاد رسید، همراه با تقوا و پارسایی...».
او از مرحوم آیت الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی نیز دارای اجازه اجتهاد و روایت بود، که متن و صورت این دو اجازه در خانواده ایشان موجود است.
wikiahlb: سید_علی_مولانا