سید علی احمد حجت کابلی

[ویکی فقه] کابل شهری تاریخی و سرسبز، با آب و هوای کوهستانی است عالمان زیادی از این شهر برخاسته اند. میرعلی احمد حجت کابلی (۱۳۰۸هـ. ق - ۱۳۵۳هـ. ش) که در این شهر طلوع کرد،
«شهید سید گل شاه» شیفته اهل بیت علیهم السّلام و عالمی مجاهد از سادات گردیز (مرکز استان پکتیا در جنوب شرقی کشور افغانستان.) بود که در محله «قلعه هزاره های مرادخانی» (محلهای قدیمی در مرکز شهر که در فاصله یک کیلومتری مقر ریاست جمهوری و کنار رودخانه کابل قرار دارد.) کابل زندگی می کرد و همسرش بانوی مؤمنه و فداکاری از قزلباش های دیار غزنوی بود. در ۲۰ ذی الحجه ۱۳۰۷ یا ۱۳۰۸ق کودکی در این خانواده دیده به جهان گشود که نامش را «سید میرعلی احمد» و لقبش را «حجت» نهادند کودکی که بعدها تحولات مهمی به نام او رقم خورد و مذهب پرآوازه جعفری به دست با کفایت او در بخشی از جهان اسلام رسمیت یافت.(سید میرعلی احمد دو برادر و دو خواهر داشت. برادر بزرگترش عالم بنام و شاعر توانا «سید کاظم حجت» بود که او را به جهت کثرت علم «علامه» و به دلیل سروده های شورانگیز «بلبل» می خواندند. برادر کوچکترش عالم برجسته، «آیت الله سید جلال شریعت» بود که به دلیل زبان گویا در تبلیغ دین، به این لقب معروف شده بود.)
نسب
نسب شریف وی به امام موسی بن جعفر علیه السّلام می رسد و مرقد شریف یکی از اجدادش به نام «سید حسن آقا، مکنی به ابی محمد، بن سید علی دینوری، بن سید موسی (ابی سبحه) بن سید ابراهیم المرتضی، بن امام موسی بن جعفر علیه السّلام » در شهر گردیز، مشهور و زیارتگاه مؤمنان است.
احیاگر شیعه در افغانستان، سید خلیل حجت، ص۳۴-۳۵.
سید همزمان با تجاوز انگلیسی ها به افغانستان به دنیا آمد. در همان سال ها، استعمار پیر به علت مقاومت افسانه ای افغان ها، شکست تاریخی تلخی را تجربه کرد. این پیروزی مرهون شهادت انسان های بی گناهی بود که در این مسیر، جام شهادت نوشیدند. پدر، عمو و جد سید علی احمد، از جمله این مجاهدان بودند که با اشاره انگلیسی ها و به دست «امیر عبدالرحمان خان» سفاک، جام شهادت نوشیدند.
مشاهیر تشیع در افغانستان، عبدالمجید ناصری داودی، ج۱، ص۶۳.
...