[ویکی اهل البیت] سید عبد الله فرزند سید محمد رضا کاظمینی، یکی از علما و نویسندگان بزرگ اسلام در قرن سیزدهم هجری بود که بیشتر سنوات عمرش در شهر کاظمین سپری شد. وی به سید عبد الله شبر معروف بود. سید عبد الله از اوایل زندگی در محضر پدر و سپس از حضور اساتیدی چون شیخ جعفر کبیر، سید صاحب ریاض، سید مهدی شهرستانی و محقق قمی صاحب قوانین به خوبی بهره مند بود.
سنوات عمر او به تحقیق و تألیف سپری شد. او را کتابی است مفصل در دوازده مجلد به نام مصابیح ظلام در شرح مفاتیح و کتاب شرایع، یک دوره فقه حاوی کلیه مسائل حلال و حرام. و همچنین چند جلد تفسیر قرآن کریم (کبیر و سبط و صغیر)، چند جلد کتاب در شرح زندگانی چهارده معصوم به نام جلاء العیون، و چند جلد کتاب در شرح نهج البلاغه مولا علیه السلام که به رشته تحریر برد. سید عبد الله آثار دیگری نیز به نام: جامع العارف، کشف المحجة، کشف الدعا، مطلع النیرین، زبدة الدلیل، برهان مبین، ولامعه جامعه از خویش به جا گذاشت. بعضی از صاحب تراجم علما و سید مذکور را مجلسی ثانی نامیده اند زیرا عمری با حوصله و صبر و بردباری و دقت عشقی به تألیف داشت. نوشته اند پدرش سید محمد رضا، عالمی خوش قلب، نیکو سیرت و دلسوز به بینوایان و خادم اجتماع بود که در سال 1230 وفات نمود. وفات سید عبد الله صاحب ترجمه در اواسط قرن سیزدهم (حدود 1244) بوده است.
سنوات عمر او به تحقیق و تألیف سپری شد. او را کتابی است مفصل در دوازده مجلد به نام مصابیح ظلام در شرح مفاتیح و کتاب شرایع، یک دوره فقه حاوی کلیه مسائل حلال و حرام. و همچنین چند جلد تفسیر قرآن کریم (کبیر و سبط و صغیر)، چند جلد کتاب در شرح زندگانی چهارده معصوم به نام جلاء العیون، و چند جلد کتاب در شرح نهج البلاغه مولا علیه السلام که به رشته تحریر برد. سید عبد الله آثار دیگری نیز به نام: جامع العارف، کشف المحجة، کشف الدعا، مطلع النیرین، زبدة الدلیل، برهان مبین، ولامعه جامعه از خویش به جا گذاشت. بعضی از صاحب تراجم علما و سید مذکور را مجلسی ثانی نامیده اند زیرا عمری با حوصله و صبر و بردباری و دقت عشقی به تألیف داشت. نوشته اند پدرش سید محمد رضا، عالمی خوش قلب، نیکو سیرت و دلسوز به بینوایان و خادم اجتماع بود که در سال 1230 وفات نمود. وفات سید عبد الله صاحب ترجمه در اواسط قرن سیزدهم (حدود 1244) بوده است.
wikiahlb: سید_عبدالله_کاظمینی