[ویکی اهل البیت] کلید واژه: سید صادق قمی، شرح کتاب الزکاة
آیت الله حاج سید صادق قمی، در یکی از خاندان های محترم و متدین تجارت پیشه در سال 1255 ق، در قم زاده شد. او از اول کودکی به تحصیل علم علاقه بسیار داشت و پدر بزرگوارش حاج میراز زین العابدین - که از اهل علم بود - نیز او را به فراگیری دانش تشویق کرد و تا هیجده سالگی در قم به فراگیری مقدمات اشتغال داشت.
این فقیه بزرگ، پس از فراگیری ادبیات همراه با دوست و هم بحثش مرحوم ملا غلامرضا قمی به اصفهان مهاجرت کرد و دو سال در آن جا اقامت گزید. سپس به تهران رفت و نزد حکیم معروف مرحم آقا علی مدرس زنوزی به تحصیل حکمت و فلسفه پرداخت.
معظم له در حدود سال 1279 ق، همراه دوست دانشمند آیت الله ملا غلامرضا به نجف اشرف رهسپار شد و در محضر خاتم الفقهاء والمجتهدین مرحوم شیخ مرتضی انصاری زانوی ادب به زمین زد و به دمت دو سال از بحث های وی بهره مند شد و کتاب «فرائد الاصول» را نیز در همان زمان تصحیح نمود.
پس از درگذشت شیخ اعظم (1281)، به درس فقه و اتصول آیات عظام: میرزا محمدحسن شیرازی و میرزا حبیب الله رشتی حاضر شد و از محضر آنان توشه های بسیار برگرفت و با مهاجرت میرزای شیرازی به سامرا(1291 ق)، وی در نجف ماند و تنها از درس های میرزا حبیب الله رشتی بهره برد. و در همان زمان بود که ملکه استنباط و قوه اجتهادش، شکوفا گردید و این از تقریرات درس فقه استادش - که آمیخته با نظرات اوست - برمی آید. وی در آن هنگام در حوزه، به قدس و ورع و تقوی و صلاح و درستی مشهور شده بود.
او پس از 17 سال اقامت در نجف، سال 1296 ق، به همراه دوست و هم بحثش - ملا غلامرضا - به سامرا کوچید و به دمت دو سال هم از محضر میرزای شیرازی استفاده برد و با مکتب فقهی سامرا و میانی اصولی آن، آشنا گردید.
معظم له، در سال 1298 ق، با هم بحث خویش، مرحوم آیت الله ملا غلامرضا به زادگاهش و مورد توجه عموم علما و مردم شهر واقع شد، به ویژه آن که چند نفر از مراجع و مجتهدین شهر مانند: مرحوم آیت الله حاج ملا صادق و مرحوم آیت الله حاج سید جواد قمی (م 1303 ق) ایشان را از نظر علم و فقاهت و تقوا ستودند.
آیت الله حاج سید صادق قمی، در یکی از خاندان های محترم و متدین تجارت پیشه در سال 1255 ق، در قم زاده شد. او از اول کودکی به تحصیل علم علاقه بسیار داشت و پدر بزرگوارش حاج میراز زین العابدین - که از اهل علم بود - نیز او را به فراگیری دانش تشویق کرد و تا هیجده سالگی در قم به فراگیری مقدمات اشتغال داشت.
این فقیه بزرگ، پس از فراگیری ادبیات همراه با دوست و هم بحثش مرحوم ملا غلامرضا قمی به اصفهان مهاجرت کرد و دو سال در آن جا اقامت گزید. سپس به تهران رفت و نزد حکیم معروف مرحم آقا علی مدرس زنوزی به تحصیل حکمت و فلسفه پرداخت.
معظم له در حدود سال 1279 ق، همراه دوست دانشمند آیت الله ملا غلامرضا به نجف اشرف رهسپار شد و در محضر خاتم الفقهاء والمجتهدین مرحوم شیخ مرتضی انصاری زانوی ادب به زمین زد و به دمت دو سال از بحث های وی بهره مند شد و کتاب «فرائد الاصول» را نیز در همان زمان تصحیح نمود.
پس از درگذشت شیخ اعظم (1281)، به درس فقه و اتصول آیات عظام: میرزا محمدحسن شیرازی و میرزا حبیب الله رشتی حاضر شد و از محضر آنان توشه های بسیار برگرفت و با مهاجرت میرزای شیرازی به سامرا(1291 ق)، وی در نجف ماند و تنها از درس های میرزا حبیب الله رشتی بهره برد. و در همان زمان بود که ملکه استنباط و قوه اجتهادش، شکوفا گردید و این از تقریرات درس فقه استادش - که آمیخته با نظرات اوست - برمی آید. وی در آن هنگام در حوزه، به قدس و ورع و تقوی و صلاح و درستی مشهور شده بود.
او پس از 17 سال اقامت در نجف، سال 1296 ق، به همراه دوست و هم بحثش - ملا غلامرضا - به سامرا کوچید و به دمت دو سال هم از محضر میرزای شیرازی استفاده برد و با مکتب فقهی سامرا و میانی اصولی آن، آشنا گردید.
معظم له، در سال 1298 ق، با هم بحث خویش، مرحوم آیت الله ملا غلامرضا به زادگاهش و مورد توجه عموم علما و مردم شهر واقع شد، به ویژه آن که چند نفر از مراجع و مجتهدین شهر مانند: مرحوم آیت الله حاج ملا صادق و مرحوم آیت الله حاج سید جواد قمی (م 1303 ق) ایشان را از نظر علم و فقاهت و تقوا ستودند.
wikiahlb: سید_صادق_قمی