سید ابوالحسن مولانا

[ویکی فقه] مولانا، نامی آشنا برای خطه عالم پرور آذربایجان، به ویژه اهالی تبریز است. این نام، برای آنان از سالها پیش علم، تقوا، فضیلت، فقاهت و اخلاق را تداعی می کند. معنویت، ساده زیستی، حسن خلق و مردم مداری، در ناصیه این خاندان می درخشد و یادآور سیره و زندگی رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم و ائمه معصوم علیهم السلام است. آقا سید محمد مولانا و آقا سید علی مولانا، از شاخص ترین و برجسته ترین چهره های این خاندان می باشند که مردم تبریز سالها، برای حل مشکلات شرعی و اجتماعی خود، آنان را ملجا و پناهگاه معنوی خود می دانسته اند.در این میان، آیة الله سید ابوالحسن مولانا بسان ستاره ای پرفروغ، در آسمان تبریز، نزدیک به نیم قرن نورافشانی نمود. نفس، سخن و حرکات این عبد صالح الهی، برای تک تک جوانان عاشق اهل بیت علیهم السلام در این خطه، درس آموز و پنداندوز بود. آنان، این شخصیت وارسته و مرجع عام و خاص و پناهگاه معنوی و عاطفی جوانان حقیقت جو و کمال طلب را همچون نگینی در برگرفته، به او به عنوان یک عالم ربانی و یادگار اهل بیت علیهم السلام ، عشق می ورزیدند.
آقا سید ابوالحسن مولانا، اولین فرزند آیة الله حاج سید علی مولانا است که نسب شریفش به امام هفتم، حضرت موسی بن جعفر علیه السلام می رسد.بخشی از سلسله نسب آیة الله مولانا که شعاع نور افشانی این خاندان درخشان را نیز نشان می دهد, بدین قرار است: سید ابوالحسن مولانا، فرزند آیة الله حاج سید علی مولانا، فرزند سید العلما و المجتهدین حاج سید محمد مولانا, فرزند عالم جلیل حاج میر عبدالکریم موتمن الشریعه, فرزند علامه حاج میر محمد شیخ الاسلام در شهر سراب, فرزند علامه حاج میر نقی « شیخ الاسلام سراب», فرزند حاج میر جعفر شیخ الاسلام, فرزند علامه ادیب, شاعر و خطیب سید احمد شیخ الاسلام که به عارف متاله و سالک ناسک معین الدین علی مشهور به قاسم الانوار تبریزی نسب می رساند و مدفنش در نزدیکی شهر مشهد, مزار عاشقان اهل بیت ـ علیهم السلام ـ می باشد و نسب وی نیز به هارون بن امام ابوابراهیم موسی بن جعفر ـ علیه السلام ـ می رسد.وی در روز چهارشنبه، ۲۷ جمادی الاول ۱۳۴۳ ق. سوم دی ماه ۱۳۰۳ ش. در شهر مقدس نجف و در خاندان علم، سیادت و فقاهت، چشم به جهان گشود و در سه سالگی به همراه پدرش از نجف به تبریز آمد.
سیر تحصیلی و حیات علمی
سید ابوالحسن، بعد از پایان دروس ابتدایی، به علوم دینی روی آورد و مراحل مقدماتی را نزد استادان مسلم آن فرا گرفت. کتابهای جامع المقدمات، سیوطی، جامی، مغنی اللبیب، مطول، کتاب کبری و حاشیه در منطق را از پدر بزرگوارش آقا سید علی مولانا، حاج شیخ علی اکبر نحوی، آقا میرزا محمود انصاری و میرزا ابوالفضل صدیقی سرابی آموخت. سپس برای تکمیل تحصیلات، در ۱۹ سالگی، رهسپار حرم اهل بیت علیهم السلام ، یعنی شهر قم گردید.او طی ۱۴ سال تلاش و کوشش کم نظیر و با اقامت در مدارس علمیه دارالشفاء، فیضیه و حجتیه و با استمداد از روح بلند حضرت فاطمه معصومه علیها السلام مدارج علمی حوزوی را طی کرد.
استادان
آیة الله مولانا همانند سایر بزرگان، بخش عمده توفیقات و کمالات خود را مرهون استادان و مربیان ارجمند و ممتازی است که در طول تحصیلات خود از آنان بهره مند گردیده است. شاخص ترین استادان وی بر اساس تاریخ تعلیم عبارتند از:۱. آیة الله شهید سید اسدالله مدنی.۲. آقا شیخ موسی زنجانی۳. آقا سید محمد باقر سلطانی طباطبایی۴. آقا شیخ اسحاق آستارایی.۵. آیة الله شیخ عبدالکریم خوئینی۶. آیة الله سید محمد رضا گلپایگانی۷. آیة الله سید احمد خوانساری.۸. آیة الله مرعشی نجفی.۹. آقا سید حسین قاضی طباطبایی تبریزی.۱۰. علامه سید محمدحسین طباطبایی تبریزی.۱۱. آیة الله سید محمد محقق داماد یزدی.۱۲. آیة الله حاج آقا حسین بروجردی که آیة الله مولانا، ده سال در درس خارج فقه وی شرکت کرد.۱۳. آیة الله سید محمد حجت کوه کمره ای.عمده ترین تاثیرپذیری آیة الله مولانا از آیة الله حجت و آیة الله بروجردی بوده است و شالوده اندیشه های اصولی و فقهی اش، نزد این دو بزرگوار پی ریزی شده است.آیة الله مولانا در طول اقامت خود در شهر قم، همواره مورد توجه و تکریم این دو استاد، به ویژه آیة الله حجت بوده است.۱۴. آیة الله سید محمد تقی خوانساری.۱۵. حضرت امام خمینی.آیة الله مولانا بعد از تکمیل درسهای حوزه علمیه قم به نجف هجرت کرد و در آن حوزه از درسهای آیة الله خویی و آیة الله شیخ حسین حلی نیز بهره مند شد.
مشایخ اجازه
...