[ویکی فقه] سگ در قرآن. سگ حیوانی شکاری است و در قرآن کریم از آن با لفظ کلب یاد می شود.
۱- کلب: به معنای سگ است.«فمثله کمثل الکلب ان تحمل علیه یلهث او تترکه یلهث... ؛ حکایت او مثل حکایت سگ است که اگر بآن حمله کنی زبانش را بیرون می کند و اگر با آن کار نداشته باشی باز زبانش را بیرون می کند»۲- مکلب: به صیغه فاعل کسی است که به سگ تعلیم شکار می دهد؛ «کلب الکلب: علمه الصید». «احل لکم الطیبات و ما علمتم من الجوارح مکلبین تعلمونهن مما علمکم الله فکلوا مما امسکن علیکم و اذکروا اسم الله علیه؛ پاکیزه ها بشما حلال شده و آنچه از سگ های شکاری تعلیم داده اید که تعلیم دهنده آنها یا صاحبان شکار با سگ ها هستید آنچه از شکار برای شما نگه داشته اند بخورید و نام خدا را بر آنها بخوانید». سگ شکاری و سگ نگهبان جزء حیوانات اهلی و حرام گوشت غیر قابل تذکیه هستند.
۱- کلب: به معنای سگ است.«فمثله کمثل الکلب ان تحمل علیه یلهث او تترکه یلهث... ؛ حکایت او مثل حکایت سگ است که اگر بآن حمله کنی زبانش را بیرون می کند و اگر با آن کار نداشته باشی باز زبانش را بیرون می کند»۲- مکلب: به صیغه فاعل کسی است که به سگ تعلیم شکار می دهد؛ «کلب الکلب: علمه الصید». «احل لکم الطیبات و ما علمتم من الجوارح مکلبین تعلمونهن مما علمکم الله فکلوا مما امسکن علیکم و اذکروا اسم الله علیه؛ پاکیزه ها بشما حلال شده و آنچه از سگ های شکاری تعلیم داده اید که تعلیم دهنده آنها یا صاحبان شکار با سگ ها هستید آنچه از شکار برای شما نگه داشته اند بخورید و نام خدا را بر آنها بخوانید». سگ شکاری و سگ نگهبان جزء حیوانات اهلی و حرام گوشت غیر قابل تذکیه هستند.
wikifeqh: سگ_در_قرآن